အထူးအစီအစဥ္(၃) ကမၼဌါန္း အစ အာနာ ပါန

ဂဂၤ ါ၀ါဠဳ သဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ျပီးေသာ ဘုရားရွင္ အဆူဆူႏွင့္ ပေစၥက ဗုဒၶါ ဘုရားငယ္ အဆူဆူ
တို့သည္ အာနာပါန ကမၼဌါန္း ကိုသာ အားထုတ္ေတာ္မူၾကျပီး ဘုရားအျဖစ္ ဘုရားငယ္ အျဖစ္ ေရာက္ရွိ
ေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္။ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္မ်ားႏွင့္ အရိယာသူေတာ္စင္မ်ားလည္း ဤ အာနာပါန ကမၼဌါန္းကို
ပင္ အားထုတ္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးေနာက္`၌လည္းဤ အာနာပါန ကမၼဌါန္းကိုပင္
ႏွလံုးသြင္းေတာ္မူၾကျပီး အသက္ထက္ဆံုး စ်ာန္သမာပတ္ ၀င္စားေတာ္မူခ်ိန္`၌ ရွ ူပြားေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္။

တစ္ပါးေသာတရားကိုပြားမ်ားလွ်င္ ေလးပါးေသာ တရားႏွင့္ျပည့္စံုမည္။
ေလးပါးေသာတရားကိုပြားမ်ားလွ်င္ ခုႏွစ္ပါးေသာတရားႏွင့္ျပည့္စံုမည္။
ခုႏွစ္ပါးေသာတရားကိုပြားမ်ားလွ်င္ ႏွစ္ပါးေသာတရားႏွင့္ျပည့္စံုမည္။ ဟု ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

-တစ္ပါးေသာတရားဟူသည္ အာနာပါန တည္း။
-ေလးပါးေသာတရားဟူသည္ သတိပဌာန္တရား တည္း။
-ခုႏွစ္ပါးေသာတရားဟူသည္ ေဗာဇၥ်င္ တရားတည္း။
-ႏွစ္ပါးေသာတရားဟူသည္ ၀ိဇၨာႏွင့္ ၀ိမုတၱိတည္း။

ထို့ေၾကာင့္ အာနာပါန ကမၼဌာန္း တရား အားထုတ္သူမ်ားသည္ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ျဖင့္ သတိပဌါန္တရား
(၄)ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုလာျပီး ယင္း သတိပဌါန္တရား(၄)ပါးကို အဆက္မျပတ္ က်င့္ၾကံပြားမ်ားလွ်င္ ေဗာဇၥ်င္(၇)
ပါးႏွင့္ျပည့္စံုျပီး ၀ိဇၨာ ဥာဏ္အလင္း ေပါက္၍ ၀ိမုတၱိေခၚ လြတ္ေျမာက္မွ ူနယ္ပယ္ နိဗၺာန္ စခန္းသို့
ေပါက္ေရာက္နိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

အာနာပါန ကမၼဌါန္း ပြားမ်ားရာ`၌ ႏွာသီးဖ်ား။ႏွာသီး၀ မွ ၀င္ေလ ထြက္ေလ ထိခိုက္မွ ူကိုသိေနရမည္။
၀င္ေလ စ ၀င္ခ်ိန္မွ ၀င္ေလဆံုးသြားခ်ိန္ထိ ႏွာသီးဖ်ာတြင္တိုးေနသည့္ သေဘာေလးကို ရွ ူမွတ္ရမည္။
၀င္ေလ ဆံုး ၍ ထြက္ေလ စထြက္ခ်ိန္မွ ထြက္ေလဆံုးသည္အထိ ႏွာသီးဖ်ားတြင္ တိုးထိ တြန္းတိုက္ေနသည့္
သေဘာကို သိေနရမည္။ ဤနည္းျဖင့္ သတိမလြတ္ေစပဲ ၀ီရိယ စိုက္ထုတ္ကာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရမည္။
၀င္ေလ ၀င္မွန္းသိ ထြက္ေလ ထြက္မွန္းသိေနရမည္။

ထိုင္နည္းစနစ္မွန္ကန္ေသာသူသည္ တာရွည္ထိုင္နိုင္သည့္အျပင္ သတိအားေကာင္းျပီး ကမၼဌာန္းကို
တစိုက္မတ္မတ္ ရွ ူမွတ္နိုင္သည္။ထိုင္နည္းစနစ္ မွန္ကန္မွ ူမရွိပါက သတိလြတ္ျပီး ကမၼဌာန္း ပါ
လြတ္သြားတတ္ပါသည္။အေတြးမ်ားေသာသူသည္ မိမိေတြးမိရာအတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ ယိမ္းယိုင္
ေျပာင္းလဲတတ္သည္။ထို ့ေၾကာင့္ ၀ီရိယ စိုက္ထုတ္ကာ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ရန္ မွာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။

ပံုမွန္ ရွ ူေနၾကအတိုင္း သာ ရွဴ ရွိဳက္ရမည္။ တမင္တကာ လုပ္၍ မရွ ူရ မရွိဳက္ရ။
၀င္ေလ ထြက္ေလကိုသတိျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းသည္ အာရံုကို ပ်ံ  ့လြင့္မွ ူမရွိေအာင္ ၀ီရိယထား ကာ
ေစာင့္ၾကည့္နိုင္ပါက သမာဓိအားေကာင္းလာမည္ျဖစ္သည္။ အာရံုစူးစိုက္မွူ မရွိပါက သမာဓိ ရမည္
မဟုတ္ပါ။

သမာဓိအားေကာင္းလာပါက ၀ိပႆနာ  ပညာ ဘက္သို့ ေျပာင္းလဲ ရွ ူမွတ္ပါ။

၀ိပႆနာ  ဟူသည္ ရုပ္နာမ္ အမူအရာတို့္၏ အျဖစ္ အပ်က္ကို သိေအာင္ အားထုတ္ရသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း
ၾကံစည္၍ျဖစ္သည္ကို  သိျခင္း။ၾကံစည္၍ ပ်က္သည္ ကိုသိျခင္း ဤ သုိ ့သိျခင္းမ်ိဳးကို ၀ိပႆနာ  ဟု မဆိုရ။
အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ မၾကံစည္ပဲ ျဖစ္ေပၚလာသည္ကို သိျခင္း ပ်က္သြားသည္ကို သိျခင္း ဤသို ့သိျခင္း
မ်ိဳးကိုသာ ၀ိပႆနာ ဟု ဆိုပါသည္။

၀င္ေလ စတိုး၀င္သည္ ့အခ်ိန္သည္ ၀င္ေလ ျဖစ္ျခင္း ၀င္ေလ ဆံုးသြားသည့္အခ်ိန္သည္ ၀င္ေလ ပ်က္ျခင္း။
၀င္ေလ ဆံုးျပီးလွ်င္ ထြက္ေလ စတိုးသည္ကို ဥာဏ္ျဖင့္ သိရမည္။ထြက္ေလစတိုးသည့္အခ်ိန္သည္
ထြက္ေလ ျဖစ္ျခင္း ထြက္ေလ ဆံုးသြားသည့္အခ်ိန္သည္ ထြက္ေလ ပ်က္ျခင္း။ ျဖစ္သည့္ခဏ
တည္ေသာ္လည္း ထိုခဏ `၌ပင္ ပ်က္စီးျခင္း သေဘာကို ဥာဏ္ျဖင့္ျမင္သိနိုင္ရမည္။ ထိုသို ့ျမင္သိေအာင္
သမာဓိ ထူေထာင္ ေစျခင္းျဖစ္သည္။ သမာဓိ အားနည္းပါက ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကို ရွူျမင္နိုင္စြမ္း မရွိပါေခ်။
လွိဳ ့၀ွက္ေသာ နက္နဲေသာ ဂမၻီရ ဆန္ေသာ ပညာရပ္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ပါက
အက်ိဳးထူးရမည္မဟုတ္ေၾကာင္း  ဆင္ျခင္ၾကရပါမည္။

အျဖစ္၏ သေဘာကိုသိျခင္းသည္ သမထ ျဖစ္ျပီး ကုသိုလ္ကိုအက်ိဳးေပး၏ နိဗၺာန္ ကိုမ်က္ေမွာက္ မျပဳနိုင္ေပ။
အပ်က္ကို သိျခင္းသည္ ၀ိပႆနာ  ျဖစ္ျပီး နိဗၺာန္  ေရာက္ေၾကာင္းကို ရြက္ေဆာင္နိုင္သည္။

ပံုမွန္ ၀င္ေလ ထြက္ေလကို စတင္ျဖစ္ေပၚခ်ိန္သိျပီး ဆံုးသြားခ်ိန္ကိုသိေပးျခင္းသည္ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ ျဖစ္သည္။
၀ိပႆနာ ဥာဏ္ျဖစ္ေစရန္ ပံုမွန္ရွ ူျခင္းရွဴိက္ ျခင္းကိုသာ ရွ ူမွတ္ေနရမည္။ ရွာ၍ မရွ ူရ။တမင္လုပ္၍ မရူရ။
ရူရွိိုက္ရာ`၌ ဗ်ာမမ်ားရ။ပံုမွန္ အေနအထားအတိုင္းသာ ရူရွိ ုက္ေနရမည္။

၀င္ေလသိ ထြက္ေလသိေနျခင္းသည္ သတိျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းေၾကာင့္ သိျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုကဲ့သို ့အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာရူတိုင္း ရွိုက္တိုင္း သိေနျခင္းသည္ ၀ီရိယ စိုက္ထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
၀င္ေလ၏ အျဖစ္ကို၎၊အပ်က္ကို၎။ ထြက္ေလ၏ အျဖစ္ကို၎၊ အပ်က္ကို၎ သိေနျခင္းသည္
ပညာ ၏ သေဘာျဖစ္သည္။

သတိ ပညာ ၀ီရိယ တို့၏ စြမ္းအားျဖင္ ၀ိပႆာနာ   ဥာဏ္သည္ျဖစ္၏။

သတိ မရွိပါက ၀င္ေလ ထြက္ေလကို မသိ။၀ီရိယ စိုက္ထုတ္မွ ူမရွိပါက အာရံုစူးစိုက္မွ ူ ပ်က္စီးမည္။
ပညာ မစြက္ပါက ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း ကိုမသိနိုင္ မျမင္နိင္ေပ။

ထို့ေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ   အားထုတ္မည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္
သတိ စြမ္းအား ပညာ စြမ္းအား ၀ီရိယ စြမ္းအားကို စိုက္ထုတ္ သံုးစြဲတတ္မွသာ ၀ိပႆနာ မည္ပါလိမ့္မည္။
သတိမပါ ပညာ မတတ္ ၀ီရိယ စိုက္ထုတ္ျခင္းမရွိလွ်င္  မိမိ ခႏၶာကို ညွင္းဆဲျခင္း အေညာင္းခံ
 ဒုကၡ သာျဖစ္မည္။

ငုတ္တုတ္ထိုင္တိုင္း ၀ိပႆနာ  အားထုတ္သည္မမည္ေပ။ သတိ ပညာ ၀ီရိယ ပါမွသာ ၀ိပႆနာ  မည္ပါသည္။
ထို့ေၾကာင္ ့မိမိကိုယ္ကို ၀ိပႆနာ အားထုတ္သူလား။ လူျမင္ေအာင္ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသူလားဆိုသည္ကို
ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ ဆင္ျခင္ ၾကေစလိုပါသည္။

ျဖစ္ေအာင္လည္း မျပဳႏွင့္
ပ်က္ေအာင္လည္း မျပဳႏွင့္
ျဖစ္ေအာင္ျပဳက ေလာဘ
ပ်က္ေအာင္ျပဳက ေဒါသ
ျဖစ္တိုင္း ပ်က္တိုင္း မသိက ေမာဟ

သတိ ပညာ ၀ီရိယ တို့္၏ စြမ္းအားျဖင့္ ၀ိပႆနာ  ဥာဏ္အျမင္ စင္ၾကယ္နိုင္ၾကပါေစ။

*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****



(မွတ္ခ်က္။  ။internet connection ေကာင္းပါက ေန့စဥ္  အစဥ္အတိုင္း အားထုတ္လိုသူမ်ားအတြက္
ေက်းဇူးျပဳပါမည္။ MPT ၏ အစိုးမရ ျခင္းကို နားလည္ ခြင္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္)။