အထူးအစီအစဥ္(၅) တစ္ပါးေသာ တရား မွ ေလးပါးေသာတရား

အာနာပါန ကမၼဌါန္းကိုပြားမ်ားျခင္းသည္ ကာယာနုပႆနာသတိပဌါန္ျဖင့္ ၀ိပႆနာရွူပြားျခင္းျဖစ္သည္။
ႏွာသီးဖ်ားမွ ၀င္ေလ ထြက္ေလ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကို သတိျဖင့္ ရွ ူမွတ္ရသည့္ နည္းျဖစ္သည္။
ႏွာသီးဖ်ားသည္ ရုပ္  ။ ေလသည္ရုပ္ျဖစ္သည္။ရုပ္ႏွစ္ခု၏ ထိေတြ့မွူတြင္တိုး၀င္ တိုးထြက္သည့္သေဘာသည္
ျဖစ္၏။ထိုတိုး၀င္ တိုးထြက္ သည့္ သေဘာေလးသည္ ျဖစ္ျပီးခဏ`၌ ပ်က္စီး၏။ထို့သို့ ျဖစ္သည့္သေဘာႏွင့္
ပ်က္သည့္သေဘာကို ဥာဏ္ျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္သိရွိေနျခင္းသည္ နာမ္၏ သေဘာျဖစ္၏။

ရုပ္ကို  ကာယ ဟုေခၚ၏။နာမ္ကို စိတ္ ဟု ေခၚ၏။

ရုပ္ႏွစ္ခုထိေတြ ့မွ ူေၾကာင့္ တိုး၀င္တိုးထြက္သည့္သေဘာေလး ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း ကိုေစာင့္ၾကည့္
အကဲခတ္ျခင္းသည္ ကာယာနုပႆနာ သတိပဌါန္ျဖစ္သည္။

ရုပ္ဓမၼ တို ့ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကိုေစာင့္ၾကည့္သိရွိေနျခင္းသည္ စိတ္ျဖင့္ သိျခင္းျဖစ္၏။
ရုပ္ဓမၼ တစ္ၾကိမ္ျဖစ္လွ်င္ အျဖစ္ကိုသိသည့္စိတ္သည္တစ္စိတ္။ ရုပ္ဓမၼ ပ်က္သည္ကိုသိလွ်င္ အပ်က္ကို
သိသည့္စိတ္သည္တစ္စိတ္။အျဖစ္သိသည့္စိတ္ သည္ ရုပ္ဓမၼ ပ်က္ခ်ိန္`၌ ပ်က္၏။ ရုပ္ဓမၼ ပ်က္ခ်ိန္`၌
အျဖစ္ကိုသိသည့္စိတ္ပ်က္၍ အပ်က္ ကိုသိသည့္ စိတ္ျဖစ္၏။ရုပ္ဓမၼထပ္ျဖစ္ခ်ိန္`၌ အပ်က္ ကိုသိသည့္စိတ္
သည္ ပ်က္၏။ဤ ကဲ့သို့ စိတ္သည္တစ္စိတ္ျဖစ္လိုက္ တစ္စိတ္ပ်က္လိုက္ျဖစ္ေနသည္ကို သူေတာ္ေကာင္း
တို ့ဥာဏ္ျဖင္ ့သိမွတ္နိုင္ပါလွ်င္ စိတ္ကိုရွ ူမွတ္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ စိတၱာနုပႆနာ သတိပဌါန္ျဖစ္သည္။

တနည္း။ ။ႏွာသီးဖ်ားမွ ၀င္ေလ ထြက္ေလကိုရူရွိုက္ ရွ ူမွတ္ေနခ်ိန္တြင္ ေမႊးေသာအနံကိုရ၏။ ေမႊးေသာရနံ
ကို၀င္ေလ ရူမိလွ်င္ႏွစ္သက္မိေသာေၾကာင့္ ထပ္မံ ရူခ်င္စိတ္ျဖစ္လာသျဖင့္  စိတ္သည္ ေလာဘ စိတ္ျဖစ္၏။
ရူသည့္ ခဏ ရူစိတ္ကုန္၍ ထြက္ေလစထြက္ေသာအခါ ေလာဘစိတ္ပ်က္စီး၏။ဤနညး္ျဖင့္ ေလာဘ
စိတ္သည္ျဖစ္ျပီးပ်က္၏။ထပ္ရူလွ်င္ေမႊးေသာရနံကိုထပ္ရပါက ထပ္ျပီးေလာဘ စိတ္ျဖစ္ျပန္၏။
ထြက္ေလ စ ထုတ္သည့္အခါ  ေလာဘစိတ္သည္ပ်က္၏။ နံေသာရနံ ႏွစ္လိုဖြယ္ မေကာင္းေသာရနံကို
၀င္ေလ ရူမိေသာအခါ ေဒါသစိတ္သည္ ျဖစ္၏။ ထိုေဒါသစိတ္သည္ ထြက္ေလစထြက္ခ်ိန္`၌ ပ်က္၏။
ဤနည္းျဖင့္ စိတ္သည္ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ဥာဏ္ျဖင့္ရွ ူမွတ္သျဖင့္ စိတၱာနုပႆနာ သတိ
ပဌါန္ျဖစ္သည္။

ေမႊးေသာရနံကိုရူရွိုက္မိသျဖင့္ စိတ္တြင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ သုခ ေ၀ဒနာျဖစ္၏။
သုခေ၀ဒနာသည္ ရူသည့္အခိုက္ျဖစ္၏။ထြက္ေလစ ထြက္သည္ႏွင့္ သုခေ၀ဒနာသည္ ပ်က္၏။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ရူသည့္အခါ သုခ ေ၀ဒနာသည္ျဖစ္၏။နံေသာရနံကိုရူရွိုက္မိသည့္အခါ စိတ္တြင္ မရူခ်င္ပဲ
ရူရေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္၏။ထြက္ေလ စထြက္ေသာအခါ ဒုကၡ ေ၀ဒနာပ်က္၏။
ဤနည္းျဖင့္ သုခ ေ၀ဒနာသည္၎။ဒုကၡ ေ၀ဒနာသည္၎။ တစ္ၾကိမ္ျပီးတစ္ၾကိမ္ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္
 ျဖစ္ေနသည္ကို ဥာဏ္ျဖင့္ရွ ူမွတ္ျခင္းသည္ ေ၀ဒနာ နုပႆနာ သတိပဌါန္ျဖစ္သည္။

ရုပ္ဓမၼသည္၎။ နာမ္ဓမၼသည္ ၎ ျဖစ္လာသမွ် ပ်က္ သြားျခင္းကို ဥာဏ္ျဖင့္သိေနျခင္းသည္
ဓမၼာနုပႆနာ သတိပဌါန္ျဖစ္သည္။

တစ္ပါးေသာတရားကိုရွ ုမွတ္ျခင္းျဖင့္ေလးပါးေသာတရားႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းျဖစ္၏။

၀ိပႆနာ ရွုမွတ္သူသည္ မိမိ ရွ ူမွတ္သည့္ မူလကမၼဌါန္းမွ ၾကားထိုးျဖစ္ေပၚေသာ ဓမၼ ကုိ ရွ ူမွတ္တတ္ရမည္။
ျဖစ္သမွ် ဓမၼသည္ ပ်က္သည္ကိုဥာဏ္ျဖင့္သိမွတ္ရမည္။ အာယတန (၆)ပါးမွ လာေသာ ျမင္စိတ္ ၾကားစိတ္
နံစိတ္ စားစိတ္ ေတြ့ထိစိတ္ ၾကံေတြးစိတ္ တို ့ ျဖစ္ေပၚသမွ် ဥာဏ္ျဖင္ ့ျဖစ္ဓမၼမွန္းသိျပီး ျဖစ္ဓမၼ ပ်က္သည္
ကိုေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္၍ ပ်က္ဓမၼ ကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္ကာ ၾကားထိုးျဖစ္ေပၚသည့္ ဓမၼေလး ဆက္လက္
မျဖစ္ေတာ့ေသာအခါ မူလ ကမၼဌါန္းကိုအာရံုျပန္ထားျပီး စူးစိုက္ရွ ူမွတ္ျခင္းျဖင့္မိမိ၏ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္အားကို
ပြားမ်ားရပါမည္။

၀ိပႆနာ ဥာဏ္အားေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် စိတ္အစဥ္သည္ ၾကည္လင္လာေသာေၾကာင့္ ခႏၶာ ၏
သေဘာကို သိသာထင္ရွားစြာျမင္သိလာမည္ျဖစ္သည္။

ခႏၶာကိုယ္ကို ငါေကာင္သူေကာင္ဟု ထင္ျမင္ေနျခင္းမွ ရုပ္တို့၏ သေဘာ နာမ္တို့၏ သေဘာသာရွိသည္ကို
သိျမင္လာ၏။ထို သို ့သိျမင္လာျခင္းသည္ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာကိုသိေသာဥာဏ္=ယထာဘူတ ဥာဏ္ကိုရျခင္း
ျဖစ္သည္။

ယထာဘူတ ဥာဏ္သည္ ရုပ္ ရုပ္ခ်င္းတိုးထိျခင္း အေၾကာင္း တရားေၾကာင့္  တိုးထိသည့္ သေဘာ အက်ိဳး
တရားရျခင္းကိုသိ၏။အေၾကာင္းေၾကာင့္အက်ိဳးျဖစ္သည္ကိုသိ၏။အေၾကာင္းသည္ ပဋိစ။အက်ိဳးသည္သမုပၸဒ္။
ျဖစ္သည္။ရုပ္ႏွင့္ နာမ္တို့သာ ရွိျပီး ရုပ္တို ့၏သေဘာ နာမ္တို့၏သေဘာသာျဖစ္သည္ကိုသိ၏။
ရုပ္နာမ္တို့၏ သေဘာသည္ ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာသာလွ်င္ရွိသည္ကိုသိ၏။

အေၾကာင္း အက်ိဳးကိုသိေသာဥာဏ္။ ရုပ္နာမ္ကို သိေသာဥာဏ္ ။ ျဖစ္ ပ်က္ ကို ျမင္ေသာဥာဏ္
ဥာဏ္(၃)ဥာဏ္ကိုရ၏။၀ိပႆနာ  ရူမွတ္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး ပင္ ျဖစ္သည္။

မျမဲျခင္းသေဘာသည္ အနိစၥမည္၏။ ထိုမျမဲျခင္းအနိစၥေၾကာင့္ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ၾကသျဖင့္ဒုကၡမည္၏။
ထိုဒုကၡသည္ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ္ဆိုင္ျဖင့္ျပဳ၍ မရ သူသေဘာႏွင့္သူသာရွိေသာေၾကာင့္ အနတၱ မည္၏။

ဤသို့လွ်င္ ယထာဘူတ ဥာဏ္ျဖင့္ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာကို  လကၡဏာေရးသံုးပါးျဖင့္ ရွ ူဆင္ျခင္နိုင္၏။

ထို့ေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရားတို့၏ ျဖစ္ျခင္း  ပ်က္ျခင္းတို့သည္
အနိစၥ  မျမဲ ပါတကား
ဒုကၡ ဆင္းရဲပါတကား
အနတၱ ကိုယ္ပိုင္ကိုယ္ဆိုင္ျဖင့္ အစိုးမရနိုင္ပါတကား...........ဟု
လကၡဏာေရးသံုးပါးျဖင့္ ရွ ူမွတ္ဆင္ျခင္ သိျမင္ၾကကာ
ျဖစ္ပ်က္ျမင္မုန္း ဆံုး၍
အဆံုးနိဗၺာန္ ေရာက္နိုင္ၾကပါေစ

*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****