ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္၀ါေနသို ့လင္းပါေစ
THAMEETAW THIRD
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Posted on: Wednesday, November 20, 2013

အထူးအစီအစဥ္(၈) နိ၀ရဏ ငါးျဖာ ဖယ္ရွ ူပါ


ကုသိုလ္ ရရုံေလာက္ လူအထင္ၾကီးခံရရံုေလာက္ တရားအားထုတ္သူမ်ားအတြက္  ဤကဲ့သို့ေသာ
တရားေတာ္မ်ားသည္ မလိုအပ္ေပ။




အမွန္တကယ္ နိဗၺာန္ လိုခ်င္သူ။ဤဘ၀ ဤခႏၶာ ျဖင့္ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေသာသူမ်ား အတြက္
မျဖစ္မေန လိုအပ္သည့္ တရားေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

နိ၀ရဏ ဆိုသည္မွာ ဖံုးဖိ ကာကြယ္ထားျခင္း ကိုဆိုလိုသည္။

ျဖစ္ပ်က္ တို ့အျမင္က်ဲျပီး အေတြးေတြ ပ်ံလႊင့္ေနလွ်င္  ျဖစ္ပ်က္ကိုမျမင္ပဲ ျဖစ္ေနလွ်င္ မျမင္ေအာင္
ကြယ္ေနသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားရွိေနသည္ကို သတိထားရမည္။ အေၾကာင္းရင္းကိုသိမွ ဖယ္ရွားရမည့္
နည္းလမ္းကိုသိနိုင္မည္။

သားကိုခင္သည့္ စိတ္  ၊ သမီးကိုခင္သည့္စိတ္၊ လိုခ်င္ရခ်င္သည့္စိတ္၊ ေရာင္းခ်င္၀ယ္ခ်င္သည့္စိတ္မ်ား
၀င္လာလွ်င္ ေလာဘစိတ္ ၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္။ တရားထိုင္မည့္အေရး နာမွာက်င္မွာ စိုးရိမ္ျခင္း၊
နာလာက်င္လာသည္ကိုသီးမခံခ်င္၍ အလြယ္တကူေရႊ ့ပစ္ေနျခင္း၊ စသည့္ စိတ္ အစဥ္တို့သည္ ကာမစၦႏၵ
နိ၀ရဏ ၀င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ေလာဘစိတ္ေလးပါလား ဟု သိေပးျခင္းျဖင့္ ဖယ္ရွားနို္င္ျပီး ထိုေလာဘစိတ္
မရွိေတာ့သည္ကို သတိျဖင့္ ဆင္ျခင္ရွ ူမွတ္ေပးျခင္းသည္၀ိပႆနာ   မဂ္ကို ရျခင္းျဖစ္သည္။ ရွ ူတတ္မွတ္တတ္
ဆင္ျခင္တတ္လွ်င္ မိမိကုိ တရားရေအာင္ အေထာက္အပံေပးျခင္းျဖစ္ျပီး မရွူတတ္ မမွတ္တတ္ မဆင္ျခင္
တတ္လွ်င္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္ျခင္းကို အေႏွာက္အယွက္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္သတိျဖင့္ ျမင္သိျပီး
ပညာ ျဖင့္ ရွ ူမွတ္တတ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ဥပမာ ဆိုရေသာ္   ေဆးေရာင္စံုတို ့ျဖင့္ ညစ္ညမ္းေသာ
ေရျပင္တြင္ မိမိ ၏ မ်က္ႏွာ အရိပ္အကဲကို မျမင္ရသကဲ့သို ့ ျဖစ္ပ်က္တို ့ကို ဖံုးဖိ ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုေဆးေရာင္တို့ကို ဖယ္ရွား၍ ေရၾကည္ေရသန့္တြင္ ၾကည့္ပါမူ မိမိ၏ မ်က္ႏွာအရိပ္ကို ၾကည္လင္စြာ
ျမင္ရသကဲ့သို ့ ျဖစ္ပ်က္ တို ့ကိုျမင္သိ ရွ ူမွတ္နို္င္ပါလိမ့္မည္။

ေလာဘ စိတ္ပါလားဟု သိျခင္းသည္ ေလာဘစိတ္ကုိဖယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ေလာဘ စိတ္ပါလားဟုသိသည့္
အခါ ေလာဘ စိတ္မရွိေတာ့ပဲ သိစိတ္ေခၚေသာဥာဏ္စိတ္ျဖစ္ေပၚေနသျဖင့္ ေလာဘစိတ္ ပ်က္သြားသည္။
စိတ္သည္ တစ္မ်ိဳးသာ ေပၚနိုင္သည္ ႏွစ္မ်ိဳးျပိဳင္ ၍ ေပၚရိုးထံုးစံမရွိေပ။ ဥာဏ္စိတ္ျဖစ္ေပၚေနသျဖင့္ ေလာဘ
စိတ္ မရွိေတာ့သည္ကို အကဲခတ္ျပီး မရွိေတာ့ပါလား ဟု သိေပးျခင္းသည္ ၀ိပႆနာ  မဂ္ ဥာဏ္ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ ေလာဘစိတ္  ေလာဘ စိတ္ဟု တရစပ္ သိမွတ္ေနပါက  သမထ ျဖစ္မည္။ ေလာဘစိတ္ မရွိေတာ့
သည္ကိုသိျခင္းသည္ ၀ိပႆနာ  မဂ္ဥာဏ္ ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္သမထ ႏွင့္ ၀ိပႆနာ ကို  ကြဲကြဲျပားျပားသိရမည္။
သို ့မွသာ နိဗၺာန္စခန္းသို ့တက္လွမ္းနိုင္လိမ့္မည္။အရွိကိုေတြ ့ျခင္းသည္ သမထ ၊မရွိေတာ့သည္ကို သိျခင္း
သည္ ၀ိပႆနာ   ျဖစ္သည္။

၀ိပႆနာ  အားထုတ္ေသာသူသည္ထိုင္လွ်င္ နာလာမည္ကိုစိုးရိမ္ျခင္း(ေၾကာင့္က် စိတ္)တရားရလိုသည့္ဆႏၵ
ေစာေနျခင္း။စသည့္စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚေနပါက  ဗ်ာပါဒ နိ၀ရဏ ၀င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ငါလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ေလး
အဆင္မွ ေျပပါမလား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ရဲ႕လားစသျဖင့္ ေတြးမိျခင္းသည္ ဗ်ာပါဒ နိ၀ရဏ ပင္
 ျဖစ္သည္။ဥပမာ ဆုိရေသာ္ အခိုးေငြ ့မ်ား ထြက္ေနေသာ ေရျပင္တြင္ မိမိ၏ မ်က္ႏွာအရိပ္ အကဲ အဖုအပိမ့္
စသည္ကိုမျမင္ရသကဲ့သို့  ခႏၶာမွ ျပေသာ ျဖစ္ ပ်က္ တို ့ကိုမျမင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။
ေၾကာင့္ၾကစိတ္ကေလးပါလား ဟု သိေပးျခင္းျဖင့္ဖယ္ရွားျပီး ရွိမရွိအကဲခတ္ကာ မရွိေတာ့ပါလား ဟု
မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျမင္ျခင္းသည္ နိ၀ရဏ ကိုဖယ္ရွ ူျခင္းျဖစ္သည္။

တရား အားထုတ္မည့္သူသည္ လန္းဆန္းၾကည္လင္ေနရမည္။ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနျခင္းသည္စိတ္ကို
ၾကည္လင္မွ ူျဖစ္ေစသည့္အတြက္ ခႏၶာ၏ ျဖစ္ မွ ူ ပ်က္မွ ူကို ျမင္ေတြ ့ရမည္။ၾကည္လင္လန္းဆန္းမွ ူမရွိပဲ
ထိုင္းမွိဳင္း ေလးလံေတြေ၀ေနလွ်င္ အိပ္ငိုက္လာလိမ့္မည္။ ထိနမိဒၶ နိ၀ရဏ ၀င္ျခင္းျဖစ္သည္။
ငုိက္ျမည္းတဲ့စိတ္ကေလးပါလားဟု သိေပးျပီး ရွိမရွိ ဆန္းစစ္ကာ  မရွိေတာ့ပါလား ဟု မွန္မွန္ကန္ကန္သိေပး
ျခင္းသည္ ၀ိပႆနာ  မဂ္ဥာဏ္ကိုရျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ ဆိုရေသာ္ ေမွာ္ ရွိေနေသာေရျပင္တြင္ မိမိ၏ မ်က္ႏွာ
အရိပ္အကဲကို မျမင္မေတြ ့ရသကဲ ့သို ့ ခႏၶာ ၏ ျဖစ္ ပ်က္သေဘာကို မေတြ ့နိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

စိတ္ဆိုသည္မွာ ပ်ံ  ့လႊင့္သည့္သေဘာရွိသည္။ ထို ့သို ့ပ်ံ  ့လႊင့္ျခင္းသည္  ဥဒၵစၥ ျဖစ္သည္။ပ်ံလႊင့္ သည့္စိတ္
သည္ ပူပန္ျခင္း ေနာင္တ ရျခင္းႏွင့္တြဲတတ္သည္။ပူပန္ေနာင္တ ရျခင္းသည္ ကုကၠဳ စၥ ျဖစ္သည္။
ျဖတ္ခနဲ့ ဆိုသလို မိမိ စိတ္သည္ လုပ္ခဲ့ေသာအလုပ္တခုကို အာရံုေရာက္၍ ငါလုပ္ခဲ့တာေလး အျပီးသတ္ရဲ႕
လား  အဲ့လိုမွန္းသိရင္ မလုပ္ပဲထားလိုက္ပါတယ္။အဆင္ေကာေျပရဲ႕လား အကုန္လုပ္မေပးခဲ့ရဘူး စသျဖင့္
ပ်ံ  ့လႊင့္စိတ္ႏွင့္ အတူ  ပူပန္ျခင္းႏွင့္ေနာင္တ စိတ္တို ့ ျဖစ္ေပၚတတ္သည္ ။၎သည္ ဥဒၵစၥ ကုကၠဳ စၥ နိ၀ရဏ
ျဖစ္သည္။ဥဒၵစၥ သည္ ေမာဟ စိတ္ျဖစ္ျပီး ကုကၠဳ စၥ သည္ ေဒါသ စိတ္ျဖစ္သည္။ပူပန္စိတ္ကေလးပါလား
ေနာင္တ စိတ္ကေလးပါလား ဟု သိျခင္းသည္ နိ၀ရဏ တရားကိုဖယ္ျခင္းျဖစ္ျပီး ရွိမရွိ သတိျဖင့္ ဥာဏ္ျဖင့္
ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ျပီး မရွိျခင္းကိုသိျခင္းသည္ ၀ိပႆနာ  မဂ္ဥာဏ္ျဖစ္သည္။ အျဖစ္ကိုသိ၍ အပ်က္ ကို
သိျခင္းသည္ ျဖစ္ပ်က္ႏွင့္မဂ္ ကိုက္ညီ ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ဆိုရေသာ္ လွ ူပ္ေနေသာ ေရျပင္တြင္
မိမိ၏ မ်က္ႏွာ အရိပ္ အကဲကို မျမင္ရသကဲ့သို ့ ျဖစ္သည္။
မလုပ္ရေသးသည့္ အလုပ္ႏွင့္ မလုပ္လိုက္ရေလျခင္းဟု စိတ္မ်ားေယာက္ယက္ခတ္ပ်ံ  ့လႊင့္ျခင္းသည္၎။
လုပ္ျပီးေသာအလုပ္ႏွင့္ လုပ္ခဲ့မိေလျခင္းဟု စိတ္မ်ား ေယာက္ယက္ခတ္ပ်ံ  ့လႊင့္ျခင္းသည္၎။
ဥဒၵစၥ ကုကၠဳ စၥ နိ၀ရဏ ျဖစ္သည္။

ငါလုပ္မိလား  မလုပ္မိလား လုပ္ရင္ေကာင္းသြားမလား မလုပ္ပဲထားရင္ ေကာင္းမလား စသျဖင့္ ေတြးေတာ
မိျခင္းသည္ သံသယစိတ္ျဖစ္သည္။သံသယ သည္ ၀ိစိကိစၦာ နိ၀ရဏ ျဖစ္သည္။

၎ နိ၀ရဏ တရားတို ့သည္ သတိ ၀ီရိယ အားနည္းေသာအခါ  သမာဓိအားနည္းျပီး ပညာ ပ်က္ကာ
ခို၀င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။သတိ သမာဓိ ပညာ အားေကာင္း၍ ၀ီရိယ စုိက္ထုတ္ေနပါက နိ၀ရဏ တရားတို့
လာနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ေခ်။


ထို့ေၾကာင့္ တရားေတာ္ကို ေလးနက္စြာယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ကိေလသာ အညစ္အေၾကးကိုအမွန္တကယ္
ျမင္သိကာ အျပီးတိုင္ပယ္သတ္လိုသူမ်ားသည္ ေဖၚျပပါ နိ၀ရဏ တရားမ်ား ၀ိပႆနာ  ဥာဏ္ကို ေနွာက္ယွက္
ဟန္ ့တားနိုင္ေၾကာင္းသတိျပဳ ဆင္ျခင္၍ မိမိ ၏ သတိ ကို၎။၀ီရိယ ကို၎။ ပညာကို၎။ သမာဓိကို၎။
မပ်က္စီးေအာင္ေလ်ာ ့လ်ဲ မသြားေအာင္ အထူးပင္ဂရုျပဳ  ၍ ၾကပ္မတ္စြာ အားထုတ္က်င့္ၾကံသင့္လွပါသည္။

အရွိကိုသိျခင္းသည္ သမထ ျဖစ္ျပီး ရွိေသာ အေၾကာင္းတရားေလး မရွိေတာ့သည္ကို သိျခင္းသည္
၀ိပႆနာ   ျဖစ္ေၾကာင္း အရိယာႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္တို ့ေကာင္းစြာခြဲျခား မွတ္သားသိနိုင္ၾကပါေစ

****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****

2 comment:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ဘာမွမလုပ္ရပါဘူး ဒီေန႔ေတာ႔ok ေနတာပါပဲရွင္ ဖတ္ရတာလဲရွင္းရွင္းလင္းလင္းပါပဲသမီးေတာ္ေရ

3rdthameetaw said...

အင္း ဟုတ္တယ္ တင္ထားတာေလး ျပန္ဖ်က္လိုက္တယ္ ထင္တယ္
ေမာင္ေလး တင္ထားေပးတာေလ