အထူးအစီအစဥ္(၁၀) ၀ိပႆနာ ဆက္လက္ အားထုတ္ပါ

၀ိပႆနာ ညစ္ညဴ းေၿကာင္းတရား(၁၀)ပါး ရွိသည္။
၁။ ၾသဘာသ=ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါ အေရာင္အလင္းမ်ား။
၂။ ။ပီတိ= ႏွစ္သက္မွူမ်ား။
၃။ ။ပႆဒၶိ =ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ျငိမ္းေအးမွ ူမ်ား။


၄။ ။အဓိေမာကၡ=ကမၼ႒ာန္း အာရံု`၌ သက္၀င္ဆံုးျဖတ္တတ္ေသာ သဒၶါတရားမ်ား။
၅။ ။ပဂၢဟ =၀ိပႆနာ စိတ္ကို ေနာက္မဆုတ္ေအာင္ အားေပးခ်ီးေျမာက္ ေထာက္ပံတတ္ေသာ၀ီရိယ။
၆။ ။သုခ = ခ်မ္းသာျခင္းကိုခံစားမွ ူ။
၇။ ။ဥာဏ =အျမင္သန္ေသာ၀ိပႆနာဥာဏ္။
၈။ ။ဥပ႒ာန=ကမၼ႒ာန္းအာရံု၎ လြန္စြာတည္တံေသာသတိ။
၉။ ။ဥေပကၡာ=အျဖစ္အပ်က္ အလြန္ထင္ရွားခ်ိန္ဪ ယင္းအျဖစ္အပ်က္ကို ရွ ူရန္ ဗ်ာပါရ
                        မမ်ားေတာ့ပဲ အသင့္အားျဖင့္သာ ရွ ူေသာ ဥေပကၡာ။
၁၀။ ။နိကႏၱိ =ၾသဘာသ  စသည္တို့ျဖင့္အလြန္တင့္တယ္စြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ၀ိပႆနာကိုႏွစ္သက္မွ ူ။

ေဖၚျပပါ တရား(၁၀)ပါးတို့သည္ ေကာင္းျမတ္ေသာတရားမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ငါ့မွာျဖစ္သည္ဟု စြဲလန္းေသာ
 ဒိ႒ိ တို့ကို ျဖစ္ေပၚေစ၏။စိတ္ၾကီး၀င္ေစ၏။တဏွာကိုျဖစ္ေစ၏။အာရံု`၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တရားမ်ားျဖစ္
သည့္အတြက္ ျဖစ္ ပ်က္တို့၏ အဆံုး နိဗၺာန္ကိုျမင္ျခင္းမဟုတ္။ထုိ အျမင္တို့သည္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္သူကို
အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစေတာ့သည္။ေပၚလာသည့္အာရံုကို ဥာဏ္ျဖင့္သိ၍ ုျဖစ္ပ်က္ ရွ ူမွတ္ဆင္ျခင္တတ္ပါ
က ၀ိပႆနာ မဂ္ကိုရေစပါလိမ့္မည္။ ထိုအာရံုအေပၚ`၌ ႏွစ္သက္မိျခင္းမ်ားျဖစ္ပါက ရွ ူမွတ္ေနသည့္ တရား
ပ်က္သျဖင့္ အစမွ စ၍ ျပန္လည္ရွ ူမွတ္ျခင္းျပဳရျပန္လိမ့္မည္။

မိမိ ၏ မူလကမၼ႒ာန္းကို အေလးဂရုျပဳ ရွ ူမွတ္ရာမွ သမာဓိအားေကာင္းလာလွ်င္ ၾသဘာသ စသည့္ တရား
မ်ားကိုျမင္ေတြ့ၾကရမည္။ တခ်ိဳ ့ အရိုးစု သ႑န္ျမင္ေတြ ့သည္မ်ား ရွိမည္။ ခႏၶာကိုယ္ေပ်ာက္ကြယ္သည္မ်ား
လည္းရွိမည္။ေကာင္းေသာအျမင္ကိုျမင္ေတြ့သည္မ်ား ဆိုးေသာအျမင္ကိုျမင္ေတြ ့သည္မ်ား`၌ မိမိ ၏ ဥာဏ္
အားကို အသံုးျပဳတတ္ရန္လုိအပ္ပါသည္။ခႏၶာ ျပသည့္ေနာက္ကို သာယာျပီးမလိုက္မိရန္ႏွင့္ေၾကာက္ရြံျပီး
ရပ္ပစ္လိုက္ျခင္းမ်ားမျပဳမိရန္ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ကိုလည္းအသံုးျပဳဆင္ျခင္ ရွ ူမွတ္ၾကရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ၾကားထိုးေပၚလာသည့္  တရားတို့ကို ဥေပကၡျပဳ၍ မိမိ၏ မူလ ကမၼ႒ာန္းကိုရွ ုမွတ္နိုင္က ရွ ူမွတ္ပါရန္ ႏွင့္
မူလကမၼ႒ာန္း ရွ ူမွတ္နိုင္စြမ္းမရွိေလာက္ေအာင္ သိသာထင္ရွားစြာ ခႏၶာ မွ အျဖစ္ျပပါက သတိျဖင့္ ပညာ
ျဖင့္ ဆင္ျခင္ရွ ူမွတ္ပါ။

ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္သူသည္ ခႏၶာ ျဖစ္ျပသည္  ပ်က္ျပသည္ကို ဥာဏ္ျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ရန္ျဖစ္သည္။
တမင္သက္သက္လုပ္ယူ၍ မရွူရပါ။ ဘာေတြ့မလဲ စသျဖင့္ ဗ်ာမ်ားျပီး ရွာ မရွူရပါ။

မိမိ၏မူလကမၼ႒ာန္း ႏွာသီးဖ်ားတြင္၎။စိတ္ကိုရွ ူသူသည္မိမိ၏ရွူခ်င္ ရွိုက္ခ်င္စိတ္ ကို မူလ အရာထား၍၎။
ေ၀ဒနာ ရွူ သူသည္  မေႏွာ`၌ ျဖစ္ေပၚသည့္ ခံသာသည့္သေဘာ မခံသာသည့္သေဘာကိုရွူ ၍၎။
 မူလကမၼ႒ာန္းကို စူးစိုက္၍ ရွ ူမွတ္ရမည္။

ျဖစ္ေပၚလာသမွ် သခၤ ါရ တရားတု ့ိသည္ အနိစၥပါလား။မျမဲပါလား။ မရွိေတာ့ပါလား။ ပ်က္သြားပါလား။
စသျဖင့္ ဥာဏ္ျဖင့္ျမင္ေအာင္ရွ ူမွတ္ေနရမည္။ ပီတီစိတ္ျဖစ္ေပၚျခင္း`၌ခံစားေန၍ မရပါ။ ပီတိ စိတ္ကေလး
ပါးလားဟု သိျပီးဖယ္ျပီး မရွိေတာ့ပါလား ဟု မွတ္နိုင္ရမည္။ မိမိစိတ္တြင္ေပၚသည္ ့ပီတိစိတ္ကို ထပ္ၾကည့္ပါ
ရွိလွ်င္သိပါ သိစိတ္သည္ ဖယ္ျပီးျဖစ္သည္ ဖယ္လိုက္သည္ဥာဏ္စိတ္ေၾကာင့္ ပီတိစိတ္ပ်က္သည္ကို သိရ
မည္။၀ိပႆနာ ဥာဏ္အားေကာင္း၍ ဘ၀င္စိတ္က်သည့္အခ်ိန္တြင္ပင္ ေအးသြာပါလားဆိုေသာအသိျဖင့္
ေမာဟ ၀င္တတ္ပါေသးသည္။ ေအးသြားသည့္အခါ ခံစားလို ့ေကာင္းလိုက္တာ ဟူ၍လည္း ေလာဘ စိတ္
၀င္တတ္ပါေသးသည္။ျဖစ္သည္ကိုသိျပီးပ်က္သည္ကိုသိရန္မွာ မိမိတာ၀န္ျဖစ္သည္။ မိမိတာ၀န္ကို
ပ်က္ကြက္ျပီး ေလာဘစိတ္ ေမာဟ စိတ္ စသည္ျဖင့္ ကိေလသာကို ေနရာေပးလိုက္ပါမူ တရားက ဆံုးနိုင္
ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ မိမိတာ၀န္မွာ မည္သည့္ဓမၼကိုေတြ ့ေတြ ့ ဥာဏ္ျဖင့္ရွ ူမွတ္ေပးရန္သာျဖစ္သည္။
သိရမည့္တရားကိုသိျပီး ပယ္ရမည့္တရားကိုပယ္ကာ ပြားရမည္းတရားကိုပြားေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္တန္လွ်င္
ဆိုက္ေရာက္ရမည့္တရားကိုဆိုက္ေရာက္ေပလိမ့္မည္။မိမိတာ၀န္မွာ ဥာဏ္ရင့္လာေအာင္ အားထုတ္ေပး
ရန္ျဖစ္သည္။ ဥာဏ္ရင့္လာလွ်င္ မဆိုက္ေရာက္ပါႏွင့္ဟု တားမရ အလိုလို ဆိုက္ေရာက္ပါလိမ့္မည္။
နိဗၺာန္ကိုရရန္မွာ ဓမၼ၏ တာ၀န္ပင္။ အားမေလ်ာ့ပါႏွင့္။၀ီရိယ မေလ်ာ့ပါႏွင့္။နည္းစနစ္သာမွန္ကန္ပါေစ။
ရကိုရပါလိမ့္မည္။ ဥာဏ္ထက္သူသည္(၇)ရက္။ဥာဏ္အေတာ္အတင့္ ရွိသူသည္(၇)လ။ဥာဏ္ထိုင္းသူသည္
(၇)ႏွစ္ဟု ဆိုထားေသာေၾကာင့္ မိမိ ဥာဏ္သည္ ထိုင္းသည္ဆိုေစ ၀ီရိယ ေလ်ာ့ျပီးအားမထုတ္ပဲ ရပ္မထားမိ
ရန္လိုပါသည္။

စိတ္ကို ရွ ူမွတ္သူသည္ ေရွ ့စိတ္ကိုေနာက္စိတ္ျဖင့္ သိေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ရူခ်င္စိတ္ကို သိေပးျပီး ရူခ်င္စိတ္
ပ်က္သည္ကိုပ်က္မွန္းသိရမည္။ရွိုက္ခ်င္စိတ္ျဖစ္သည္ကိုသိေပးျပီး ရွိုက္ခ်င္စိတ္ ပ်က္သည္ကိုသိေပးရမည္။
ေရွ့စိတ္အျဖစ္ အပ်က္ ကို ေနာက္စိတ္ျဖင့္လိုက္သိေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။

ေ၀ဒနာ ရွ ူသူသည္ မိမိ၏ မေႏွာ`၌ သုခ ေ၀ဒနာေသာ္၎ ။ဒုကၡ ေ၀ဒနာ ေသာ္၎။ေသာမနႆ  ေ၀ဒနာ
ေသာ္၎။ ေဒါမနႆ ေ၀ဒနာ ေသာ္၎။ ျဖစ္ေပၚသမွ်ကို သိျပီး ပ်က္သြားသည္ကိုသိေပးရန္ျဖစ္သည္။
ေ၀ဒနာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ကိုရွူမွတ္လိုသူမ်ားအတြက္  ရွင္သာရိပုတၱရာ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခဲ့ေသာတရားေတာ္
တြင္ ေလ့လာမွတ္သား ရွူမွတ္ပြားမ်ားနိုင္ပါသည္။

ကာယကိုရွူ ျခင္းသည္၎။စိတ္ကိုရွ ူျခင္းသည္၎။ေ၀ဒနာကိုရွူျခင္းသည္၎ ခႏၶာတြင္ေပၚသမွ်ဓမၼ ကို

ရွုမွတ္ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ဓမၼာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္လည္းျဖစ္သည္။

ထို ့ေၾကာင့္မိမိ ရွ ူမွတ္မွ ူသည္ ၀ိပႆနာ လမ္းေၾကာင္းမွန္ရန္သာလိုအပ္ပါသည္။ဓမၼက ေဆာင္ယူသြားပါလိမ့္

မည္။ အဓိပတိ (၃)ပါးကိုလက္ကိုင္ထား၍၎။ နိ၀ရဏ(၅)ပါးကိုဖယ္ရွ ူ၍၎။ ၀ိပႆနာ ညစ္ညဴးေၾကာင္း

တရားကိုျဖတ္ေက်ာ္၍၎။ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါ။အားထုတ္မူကိုမယုတ္ေလ်ာ့ပါေစႏွင့္။

သူမ်ားတရားရသလိုငါလည္းရေအာင္ၾကိဳးစားမည္ ဟူေသာ မာန ထားရမည္။

သူမ်ား အရိယာျဖစ္သြားတယ္ ငါလည္း အရိယာ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဟူေသာ ေလာဘ ထားရမည္။

တရားအားထုတ္ရင္းျဖစ္ေပၚလာေသာ နိ၀ရဏတရားမ်ားေၾကာင့္ အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ပါက

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မာန္တင္းျပီး အပ်င္းၾကီးေနရလား ငိုက္ျမည္းေနရလား  ဟင္း  ဟုလည္း ေဒါသ

ျဖစ္ေပးရမည္။

ျဖစ္ေကာင္းေသာ မာန။ ျဖစ္ေကာင္းေသာ ေလာဘ။ ျဖစ္ေကာင္းေသာ ေဒါသ မ်ား ကိုလည္း အခါအားေလွ်ာ္စြာျဖစ္ေပးပါ။၀ီရိယ မေလ်ာ့ပါႏွင့္ လိုခ်င္စိတ္တကယ္ရွိလွ်င္ တကယ္ကိုရရမည္။ 

ဆက္လက္၍ အားထုတ္ေတာ္မူၾကပါ ဟု တိုက္တြန္းပါသည္။

ယံုၾကည္ က်န္းမာ၊ စိတ္ေျဖာင့္စြာျဖင့္၊ လြန္စြာ အားထုတ္ ၊

နာမ္ႏွင့္ ရုပ္ ကို ျဖစ္ခ်ဳပ္ဥာဏ္ျမင္၊ ဤငါးအင္ မွန္ပင္ မဂ္ ရေၾကာင္း။

တရားေတာ္ကိုယံုၾကည္ပါလွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာပါလွ်င္ နာမ္ႏွင့္ရုပ္တို့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း ကို သိျမင္ပါလွ်င္ ၀ီရိယ အားစိုက္၍ ၾကိဳးစားပါက အမွန္ပင္ မဂ္ ရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလးစားစြာ တိုက္တြန္းပါသည္။

                                  *****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****

            (အထူး အစီအစဥ္ အား ဤတြင္ နားပါမည္။)