အနိစၥလို ့ဆင္ျခင္ပါ

 

 

ညေနခင္းအခ်ိန္ေလး အားေနတာနဲ ့အိမ္ေရွ ့က ျမက္ခင္းမွာ ျမက္ရိုင္းတစ္ခ်ိဳ ့ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
ထြက္ေနတာကို အျမင္မလွလို ့ ဓါးရွည္တစ္ေခ်ာင္းကိုယူျပီး ျမက္ေတြကို ရွင္းပါတယ္။ ျမက္ေတြရွင္း
ေနရင္းနဲ ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္ရဲ႕အျမီးပိုင္းေလးကိုေတြ ့ေတာ့ ေသျခင္းတရားက ေခါင္းထဲကို
၀င္လာပါတယ္။ၾကြက္က အျမီးေလးပဲ က်န္ေတာ့တာပါ ေခြးစားတာခံရတာလား ေၾကာင္စားတာ
ခံရတာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ စားၾကြင္း အပိုင္းအစေလးတစ္ခ်ိဳ ့လည္း က်န္ေနပါတယ္။


သမီးေတာ္တို ့ေကာ ဒီလိုေသျခင္းမ်ိဳးနဲ့ သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္လံုးဘယ္ႏွၾကိမ္ေသခဲ့ျပီးျပီလဲ။
တရားေတာ္မ်ားမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္ဖူးသလို အၾကိမ္ၾကိမ္လည္းနာၾကားမွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။
အရိုးၾကီးဘ၀ နဲ့ေသလို ့ ျမဳပ္ႏွံခဲ့ရတာေတာင္ အရိုးေတြက ေတာင္လိုပံုပါတယ္တဲ ့။ ပုရြက္ဆိတ္လို
ခါခ်ဥ္လို အေကာင္မ်ိဳးဘ၀ေတြ မပါေသးပါဘူးတဲ ့။ ၾကြက္ တို ့ ေျမြတို ့လို ဘ၀မ်ိဳးနဲ့ေကာ 
ဘယ္ႏွဘ၀ ေသခဲ့ျပီလဲမသိနိုင္။ ေသတယ္ဆိုမွေတာ့ သစၥာမသိပဲ ေသခဲ့ရတဲ့ဘ၀တို္င္းဟာ
အေသဆိုးနဲ့ေသခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။သစၥာမသိေသးတဲ့သူတိုင္း ေသျခင္းတရားကိုေၾကာက္လန္ ့ၾကမယ္။
ေသျခင္းတရားရဲ႕ ဟိုမွာဘက္က ဘယ္လိုအရာနဲ့ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာမသိနိုင္တ့ဲအျဖစ္ေတြပါ။
သစၥာသိျပီးသားအရိယာေတြကေတာ့ ေသျခင္းတရားကိုရင္ဆိုင္တဲ့အခါ ျပံဳးျပီးရင္ဆိုင္နိုင္ၾကတယ္။
ျပံဳးျပီး ေသၾကတယ္ လို ့ သိထားရတာပါ။ေနာက္ထပ္ခံစားရမယ့္ဒုကၡက နည္းသြားျပီကိုး။
ရဟႏ ၱာမ်ားဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡေတြ မလာေတာ့ဘူး။အနာဂါမ္နဲ ့ေအာက္ အရိယာေတြကေတာ့
တဘ၀စာအတြက္ ဒုကၡကလြတ္ေျမာက္ျပီ  ေနာက္ထပ္ ဒုကၡ အနည္းငယ္သာက်န္ေတာ့တယ္လို ့
ဒီလိုယူမွတ္နိုင္ၾကလို ့ ေသျခင္းတရားကို ျပံဳးျပီး ရင္ဆိုင္နိုင္ၾကပါတယ္တဲ့။

အရိယာျဖစ္ဖို ့ၾကေတာ့လြယ္ပါ့မလား ဆိုေတာ့  ဆရာေတာ္မ်ားမိန္ ့တာကို
မွတ္သားဖူးပါတယ္။ မလုပ္တတ္ရင္သာခက္တာ။ လုပ္တတ္ရင္လြယ္လြယ္ေလးတဲ ့။
ပညာရဲ႕သေဘာသြားကိုနားလည္ထားျပီးတကယ္လုပ္ရင္လြယ္ပါတယ္တဲ ့။
ပညာရဲ႕သေဘာသြားကို နားလည္တယ္လို ့ဒီလို ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ ထင္တတ္ၾကတယ္။
ခႏၶာ အျဖစ္နဲ ့ခႏၶာ အပ်က္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ရင္ ၀ိပႆနာ။အဲ့ဒီ ၀ိပႆနာကို
သတိနဲ ့ၾကည့္ရာမွ သတိမလြတ္ေအာင္ၾကည့္ရမွာ။၀ီရိယ စိုက္ထုတ္ရမွာ။
သိသာ သိျပီး သတိမလြတ္ေအာင္ မၾကည့္နိုင္ရင္ ၀ီရိယ အားမစိုက္ရင္
၀ိပႆနာ ဆိုတာ ဒါပါပဲကြာလို ့ငါသိၾကီးလုပ္လို ့ ခရီးဆံုးမေရာက္ ကိစၥမျပီး
ဒီလိုနဲ့ သိသာ သိျပီး နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္မျပဳနိုင္တဲ့သူေတြ မ်ားလြန္းလွပါတယ္။
ပါရမီ ရင့္သန္ မွ ဥာဏ္ရင့္မွ ဘုရားေတာင္ တရားေဟာတယ္လို ့ ယူဆၾကသူကလည္း
မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ အတိတ္က ပါရမီ မပါခ်င္ေနပါေစ။လက္ရွိဘ၀မွာ  သစၥာတရားကို
နာၾကားနိုင္တဲ့ ဥာဏ္နားသာရွိရင္ ပါရမီ ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ဥာဏ္ရင့္သန္
လာေအာင္ ကိုယ္တိုင္က အားစိုက္ၾကိဳးစားရင္ ပါရမီက ျပည့္လာပါမယ္။

ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ အခ်ိန္ကတည္းက
သစၥာတရားကိုနာၾကားနိုင္တဲ့ဥာဏ္နားေတြ ရွိပါလွ်က္နဲ ့ တရားအလုပ္အားထုတ္ရမွန္း
မသိၾကတဲ ့ မဟာဓန သူေ႒းလင္မယားကို မေမ့သင့္ပါဘူးရွင္။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေျပာခဲ့ပါတယ္ ပထမ အရြယ္မွာသာ သစၥာတရား
နာၾကားျပီး ၀ိပႆနာ အလုပ္ကိုအားထုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အနာဂါမ္တည္
လိမ့္မယ္တဲ ့။ ဒုတိယ အရြယ္မွာ သစၥာတရားနာၾကားျပီး ၀ိပႆနာ အလုပ္
အားထုတ္လိုက္ရင္ သကဒါဂါမ္ တည္လိမ့္မယ္တဲ ့။ တတိယ အရြယ္မွာ
သစၥာတရားနာၾကားျပီး ၀ိပႆနာ အလုပ္အားထုတ္လိုက္ရင္ ေသာတာပန္
တည္လိမ့္မယ္တဲ ့။ ဘုရားရွင္ က အလကားမိန့္ေတာ္မူတာမဟုတ္ပါဘူး။
အတိတ္ ဘ၀ေတြတံုးက ပါရမီေတာ္ျဖည့္က်င့္ခဲ့တာမရွိလို ့သာ ဘုရားရွင္
ကိုယ္တိုင္ တရားေဟာမၾကြခဲ့တာပါ။ သူတို ့ကိုယ္တိုင္လည္း ဘုရားရွင္
ရွိရာကို မေရာက္လာနိုင္္ၾကတာပါ။ ပါရမီ ရွိခဲ့ၾကသူမ်ားသာဆိုရင္
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ကိုယ္ေတာ္တိုင္ၾကြျပီး ပထမ အရြယ္မွာကတည္း
တရားေတာ္မ်ားေဟာၾကားေတာ္မူမွာေပါ့။ သစၥာတရားကိုနာၾကားနိုင္တဲ့
ဥာဏ္နားရွိေသာ္လည္း မိမိိိကိုယ္ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း တန္ဖိုးရွိရာကို ဦးတည္မႈ
မရွိျခင္းမ်ားေၾကာင့္ တန္ဖိုးရွိေသာအရာမ်ား ဆံုးရံႈးသြားခဲ့တာပါ။
ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ ကို အဟုတ္မွတ္ျပီး ေပ်ာ္ပါး ေသာက္စား အခ်ိန္ေတြ
ျဖံဳးတီးခဲ့တာ။ ေနာက္ဆံုးရလာဒ္က သူေတာင္းစားဘ၀နဲ ့လက္ရွိ
ဘ၀ကိုအဆံုးသတ္ျခင္းျဖစ္ျပီး သံသရာမွ က်င္လည္ ရတဲ ့သတၱ၀ါတစ္ခု
အျဖစ္သာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

သမီးေတာ္ ဆိုလိုခ်င္တာက ေသျခင္းတရားတစ္ခုကိုေတြ ့တိုင္းလည္း
မရဏသတိ ကို ျဖစ္ေစေအာင္  မိမိ ကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့လို္အပ္ပါတယ္။
ယက္ကန္းသည္မေလး ဟာ မရဏသတိေလးနဲ ့ သံုးႏွစ္တိုင္ေအာင္
ေနခဲ့တာ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ၾကြျပီးတရားေဟာရတဲ့အထိ ပါရမီ ျပည့္သြားတယ္။
ယက္ကန္းသည္မေလးဟာ အတိတ္ဘ၀က ပါရမီ နဲ ့မဟုတ္ပဲ လက္ရွိဘ၀မွာတင္
ယံုၾကည္စြာ ျဖည့္က်င့္ အားထုတ္လိုက္လို ့ ပါရမီလည္းျပည့္ျပီး ဥာဏ္လည္းရင့္
လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေသျခင္းတရားတစ္ခကိုု ေသာ္လည္းေကာင္း နာျခင္းတရား
တစ္ခုကိုေသာ္လည္းေကာင္း ျမင္ေတြ ့ရတိုင္း သတိ၀င္ျပီး  ခႏၶာဟာ
ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာသာရွိတယ္ နာျခင္းသေဘာသာရွိတယ္ ေသျခင္းသေဘာ
သာရွိတယ္လို ့ မိမိ ႏွလံုးသားထဲကကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ့ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္
ေပးတဲ့ အေလ့အက်င့္ရွိခဲ့ရင္ ပါရမီ က ျပည့္လာမွာပဲ။ဘုရားရွင္ကို ယံုၾကည္ျခင္း
ဆိုတဲ့ သဒၶါတရားဟာ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳဖို ့အတြက္ အခိုင္မာဆံုးေသာ
အုတ္ျမစ္တစ္ခုပါ။

ဘုရားရွင္ႏွင့္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေသာတရားေတာ္မ်ားကို ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတဲ့
သဒၶါတရားမရွိတဲ့သူဟာ သီလ အရာမွာလည္း ယံုၾကည္စြာက်င့္သံုးေဆာက္တည္
မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သံသရာက်င္လည္ရျခင္းကိုလည္း မယံုတဲ့အတြက္ သီလ
ေဆာက္တည္ျခင္း  အမႈကို ေဆာင္ရြက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါန ဟာ ခ်မ္းသာစည္းစိမ္ကို
ေပးစြမ္းနိုင္သည္ထက္  သီလ  က မေပးစြမ္းနို္င္တဲ့အရာဆိုတာ မရွိပါဘူး။

သီလ ကိုေစာင့္ထိန္းျခင္းဟာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈကိုရွိေစျပီး။ အရာရာကို
ရဲရင့္စြာ ရပ္တည္ရင္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလျပည့္စံုသူမ်ားဟာ
နိဗၺာန္ကိုေသာ္လည္းအလိုရွိရင္ မိမိသီလကို ဆင္ျခင္ျခင္းျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳ
နိုင္စြမ္းၾကပါတယ္။ ထို ့ထက္ပို၍လည္း သံေ၀ဂဥာဏ္ နဲ့ႏွိဳင္းယွဥ္ျပီး အရာရာ
ခ်င့္ခ်ိန္ ဆင္ျခင္တတ္ရင္ ဥာဏ္အရာ ရင့္က်က္လာပါလိမ့္မယ္။
ေတြ ့ျမင္ရသမွ်ဟာ အနိစၥေတြပါပဲ။ ပုရြက္ဆိတ္ေလးတစ္ေကာင္ကိုက္တာ
ခံရတဲ့အခါ ယားက်ိက်ိျဖစ္လို ့ လက္နဲ့ အသာအယာေလးပြတ္လိုက္တဲ့အခါ
ပုရြက္ဆိတ္က ေသရပါတယ္။  ေသ  ေအးေရာလို ့ မေတြးပါနဲ ့။
ဟယ္ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ေသသြားျပီလို ့လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနပါနဲ ့။
ကိုယ္က သတ္ခ်င္လို ့သိတ္တာမွ မဟုတ္တာေနာ္။မေတာ္တဆ နဲ ့
ပြတ္မိရင္းေသသြားတာေတြ ့မွေတာ့  အနိစၥပါလားလို ့ သံေ၀ဂ စိတ္နဲ့
ရႈျမင္လိုက္ပါ။ မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း အခ်ိန္မေရြးအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္
ေသသြားနိုင္တာကို ဆင္ျခင္လိုက္ပါ။ ေနရာတိုင္းမွာ ေသျခင္းတရားကိုျမင္ေတြ ့ေန
ရတာမို ့ ေသျခင္းတရားကိုေတြ ့တိုင္း အနိစၥပါလား လို ့ ဆင္ျခင္ေပးရင္
ျမင္တတ္ရင္ ဥာဏ္ရင့္သန္လာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိေလးထားျပီး
သိမွတ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

သတိျဖင့္ဆင္ျခင္ျခင္းမွ ပညာအရာျဖင့္ နိဗၺာန္သို ့မ်က္ေမွာက္ျပဳနိုင္ၾကပါေစ။


*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****