ခင္ဗ်ားတို ့ ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ေနၾကတယ္လို ့မွတ္ပါ..။
*မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး*
…………..
ခင္ဗ်ားတို ့က ေစ်းသည္ ေစ်းေရာင္းေကာင္းလို
့ လက္မလည္တာကို
သြားအားက်ေနၾကတယ္။ဟိုမွာျဖင့္ ထမင္းေတာင္
ေျဖာင့္ေျဖာင့္မစားရလို ့
အလုပ္ေတြ တလစပ္လုပ္ေနရလို ့ လွ်ာထြက္ေနတာကို
ခင္ဗ်ားတို ့မျမင္ဘူး။
………
သူ ့တဏွာ လို္ရာျပည့္ပါလွ်က္
ျပံုးေပ်ာ္ကာ ေမာ္မၾကြားနိုင္ဘူး။
၀ယ္သူကို မာန္ကာမဲေလေတာ့
ျပံုးမိတယ္ေလး။
(တတိယေျမာက္သမီးေတာ္)
..............................
..............................
အေမ နဲ႕ အတူ ေစ်း၀ယ္သြားရင္း ျပံုးခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကေလးတခုကို
တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
အေမ က မနက္ဆိုရင္ ပုဗၺာရံုေက်ာင္းတိုက္က
အာရံုဆြမ္းအတြက္ ဆြမ္းခံၾကြလာရင္
ဆြမ္းေလာင္းပါတယ္။ ေန ့ဆြမ္းအတြက္က်ေတာ့
အာသံေက်ာင္းတိုက္ကို ဆြမ္းအိုး
တည္ပါတယ္။ဆြမ္းအိုးကိုေတာ့ ကိုရင္ေလးေတြက
လာေကာက္တာေပါ့။
တနဂၤေႏြဆိုရင္ အခ်ိန္လည္းေကာင္းေကာင္းရတာနဲ
့ အေမ နဲ့အတူ ေစ်း၀ယ္ေလ့ရွိပါတယ္။
တပတ္မွ တခါေလာက္ ေစ်းကိုသြားျပီး
ဆြမ္းဟင္းအတြက္ စိတ္တိုင္းက် အေမက ၀ယ္
ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီတပတ္ေတာ့ အေမက ငါး၀ယ္မယ္ဆိ္ုျပီး ငါးသည္ ဆီမွာ
ငါးကို ဘယ္
ေလာက္ေစ်းလည္း စသျဖင့္ ေမးတာေပါ့။
ဟိုငါးက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေစ်းလဲ။ ဒီငါးက်ေတာ့
ဘယ္ေလာက္ေစ်းလဲ နဲ ့ အေမ ကေမးတဲ့အခါ
ေစ်းသည္က စိတ္မရွည္တဲ့ေလသံနဲ ့ေျဖ
ပါတယ္။ ခါတိုင္းလည္း သူ ့ဆီမွာပဲ
အေလးမွန္ေစ်းမွန္မို ့၀ယ္ေနက်ပါ။ ေစ်းသည္ရဲ႕
သားလား ေမာင္လား ေတာ့ မသိပါဘူး။
အရြယ္လတ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္
ေရာက္လာျပီး တခုခုေျပာပံုရပါတယ္။သမီးေတာ္လည္းေကာင္းေကာင္းေတာ့
မၾကားလိုက္
မိဘူးရွင္။ေစ်းသည္မမ ၾကီး ေဒါနဲ့ေမာနဲ
့ျပန္ေျပာတာပဲ ၾကားမိတယ္။
ငါ ဒီမွာ မအားတာမေတြ ့ဘူးလား။ တမနက္လံုး
မနားတမ္းလုပ္ေနရတာ
ငါေသေတာ့မယ္။ ငါ ့ကို လာမခိုင္းစမ္းနဲ
့။ တဲ ့
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တျခားေစ်း၀ယ္တစ္ေယာက္က
ၾကက္၀ယ္ဖို ့လာေမးျပန္ပါတယ္။
ေခါင္း သံုးေခါင္းကို ေဒါက္ကနဲ
ေဒါက္ကနဲ ့ ခုတ္ျဖတ္ေပးလိုက္ျပီးေတာ့
ေနာက္ထပ္ ၾကက္သားထပ္ယူဖို ့ေစ်းေမးတာမွာ
က်မ မေရာင္းနိုင္ေတာ့ဘူး။
တျခားမွာသာ သြား၀ယ္လိုက္ပါေတာ့လို
့ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်စြာ ဆိုပါတယ္။
၀ယ္ခ်င္တဲ့သူကလည္း ျပီးမွ ျပန္လာခဲ့မယ္လို
့ေျပာျပီး ေစ်းသည္ကို ျပံုးစိစိ
ၾကည့္ျပီး ထြက္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့
အေမ ့အတြက္ ငါးခုတ္ေပးတယ္။
ငါးခုတ္ျပီး ခ်ိန္ျပီးေတာ့ ငါးရဲ႕အျမီးပိုင္းေလးတခုကို
အဆစ္အပို အျဖစ္ ေကာက္
ထည့္ေပးတယ္။ ဒီမွာ အေမ က အဲ့ဒီ
အျမီးပိုင္းအစား ဗိုက္သားေလးထည့္ေပးပါ
လို ့ ေတာင္းဆိုေရာ။ ေစ်းသည္က စိတ္မရွည္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့
အဲ့ဒီ အျမီးက
အဆစ္ထည့္ေပးတာ မယူခ်င္လည္းမယူနဲ
့ ဗိုက္သားေတာ့ ထည့္မေပးနိုင္ဘူးလို ့
မာဆတ္ဆတ္ ျပန္ေအာ္ရင္း အျမီးပိုင္းေလးကို ဆြဲထုတ္ပစ္ပါတယ္။
သမီးေတာ္ ရီေနမိသလို ေစ်းသည္ရဲ႕ေမာင္လား
သားလား မသိတဲ့
သူကလည္း ရီပါတယ္။ အေမလည္း ျပံးစိစိနဲ
့(ကဲပါ ဗိုက္သားမေပးလည္းေနပါ
အဲ့ဒီ အျမီးေလးပဲ ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ပါ
ေၾကာင္ေလးေတြ ေကၽြးရေအာင္လို ့ )လို ့
ေျပာေတာ့ ေစ်းသည္က အျမီးကို ႏွစ္ခု
ျပန္ျပီး ေကာက္ထည့္ေပးပါတယ္။
လူက စိတ္ပင္ပန္းျပီး ေဒါသျဖစ္ေနေပမယ့္
သူ ့ရဲ႕ ေစတနာ ကေတာ့ တြန့္ဆုတ္ျခင္း
၀န္တိုျခင္းမရွိခဲ့ပဲ တိုးလို ့သာ
ပိုထည့္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။
ငါး၀ယ္ျပီး ေစ်းတန္းဆက္ေလွ်ာက္ရင္း
သမီးေတာ္ အေမ ့ကို စကားတစ္ခြန္းေတာ့
ေျပာမိပါတယ္။ “ငါး သည္ကေတာ့ ေစ်းေရာင္းေကာင္းလြန္းလို
့ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡ ေရာက္
ေနပံုရပါတယ္” လို ့ဆိုေတာ့ အေမ က ရီပါတယ္။
ေစ်းသည္က စိတ္တိုျပီး ေအာ္ေန ေငါက္ေနေပမယ့္
ဘယ္သူမွ သူ ့ကို ျပန္ျပီး
စိတ္မဆိုးၾကပဲ ျပံုးစိစိေလး ခြင့္လႊတ္ခဲ့ၾကတာဟာ
အင္မတန္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္း
လွတယ္လို ့ ေတြးမိပါတယ္။ သမီးေတာ္တို
့ေနတဲ့ျမိဳ ့က က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ။
တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ မရင္းႏွီးလည္း
မ်က္မွန္းေတာ့ တန္းမိတတ္ၾကပါတယ္။
ဘယ္သူ့ဆီမွာ ေစ်းမွန္ျပီး ဘယ္သူ႕ဆီက
လတ္ဆတ္တယ္ ၀ယ္လို ့ပိုေကာင္းတယ္
ဆိုတာလည္း သိဖို ့လြယ္ပါတယ္။ ၀ယ္လို
့ေကာင္းျပီးေစ်းမွန္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္
ဒီေစ်းသည္ဆီမွာ အမ်ားစုက ၀ယ္ၾကပါတယ္။
တနဂၤေႏြဆိုရင္ စစ္တပ္ေတြက
ေစ်းကားေတြနဲ့လာ၀ယ္တတ္ၾကလို ့ ပိုျပီးလည္းေရာင္းေကာင္းပါတယ္။
လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းရလို ့လည္း ေစ်းသည္ခမ်ာ ပင္ပန္းေနရွာတာပါ။
အလ်င္းသင့္လို ့သမီးေတာ္တို ့ျမိဳ႕အေၾကာင္းေလးေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ရင္းနွီးရင္လည္း
နင္ပဲ ငဆ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္
နုတ္ဆက္တတ္တဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။
ဘယ္သူ ဘယ္လိုစရိုက္ ဘယ္လိုအက်င့္နဲ ့
ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးေျပာတတ္တယ္ဆိုတာ
သိျပီးသားမို ့ အေျပာခံရတဲ့သူကလည္း
စိတ္မဆိုးပဲ ခပ္ျပံုးျပံုးသာ တုံ႕ျပန္တတ္ၾကပါတယ္။
လဖက္ရည္ဆိုင္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္
သြားတဲ့အခါ ဆိုင္ရွင္ေတြက အလုပ္သမား
မ်ားမ်ားစားစားေခၚထားေလ့မရွိေတာ့
လူက်တဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ရင္ ကိုယ္စားမယ့္
ေသာက္မယ့္ ပန္းကန္ကို ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ
စနစ္နဲ ့ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ေနရာထိ ထယူတတ္ၾကပါတယ္။
ဆိုင္ရွင္နဲ့အရမ္းရင္းႏွီးရင္ေတာ့
စားဖို ့ေသာက္ဖို ့သြားရင္း စားပြဲထိုးကူလုပ္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။
အဲ့ဒီအတြက္ကို
ကိုယ္စားတဲ့ စားေသာက္စရိတ္ မေပးပဲ
လည္း မထားသလို ဆိုင္ရွင္ကလည္းမယူပဲ
မေနပါဘူး။ ကူညီတာကို တန္ဖိုးျဖတ္တာမ်ိဳး
မလုပ္သလို ကူညီတာ အေၾကာင္းျပျပီး
လည္း အခြင့္အေရးမယူၾကပါဘူး။ တစ္ေယာက္က
ေဒါသ ထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေနာက္တစ္ေယာက္လိုက္ေဒါသထြက္ျပီး
ရန္ျဖစ္တာမ်ိဳးမရွိပဲ။ သူ တခုခု အဆင္မေျပ
ျဖစ္ေနတာလို ့ေတြးျပီး ခြင့္လႊတ္ေပးၾက။နားလည္ေပးၾကတဲ့အတြက္
အင္မတန္မွ
ႏွစ္လိုဖြယ္ရာျဖစ္ပါတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားရွိသူမ်ားေနထိုင္ရာ
မဂၤလာရွိေသာျမိဳ ့လို ့
ကင္ပြန္းတပ္ရင္ အမႊန္းတင္လြန္းရာ
ျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူးရွင္။
ေစ်းသည္ရဲ႕ အျဖစ္ကေလးကို ျမင္ေတြ႕ျပီး သမီးေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ
ေတြးမိသြားလို ့ အထက္ပါ ကဗ်ာေလးကို စိတ္တြင္းက ရြတ္မိသြားတာပါ။
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေျပာသလိုဆုေတာင္းေတြျပည့္ေနတာ
ေစ်းသည္ပါပဲ။
ေစ်းေရာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ကေစ်းေရာင္းလို
့မေကာင္းပါေစနဲ့လို ့
ဘယ္သူကမွ ဆုေတာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ေစ်းေရာင္းေကာင္းပါေစလို
့ဆုေတာင္းမွာပါပဲ။
ခု ဒီေစ်းသည္ဟာ ဆုေတာင္းေတြျပည့္လို
့ေစ်းေရာင္းေကာင္းခဲ့တာပါ။
ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ေပမယ့္ သူ ့မွာ
မေပ်ာ္နိုင္ရွာဘူး။
ကိုယ့္ဆုေတာင္းနဲ့ ကိုယ္ ဒုကၡ ေရာက္ေနရွာသူပါ။
အသက္အရြယ္ေၾကာင့္လား
က်န္းမာေရးေၾကာင့္လားမသိေပမယ့္
ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ပင္ပန္းေနမွန္းသိသာလွပါတယ္။
ကိုယ့္ဆုေတာင္းနဲ့ကိုယ့္ျပည့္ေတာ့
ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႕ကိုယ္ခံရတယ္လို ့ ဆိုရေတာ့မွာေပါ့ရွင္။
ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္တဲ့အခါ တကယ္မေပ်ာ္နိုင္ပဲ
ဒုကၡ ေရာက္ၾကတယ္ဆိုတာေလး
သမီးေတာ္ ျမင္မိသမွ် ေတြးမိသမွ်
ေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
တဏွာနဲ့ေတာင္းတဲ့ဆု တကယ္ျပည့္ေတာ့
ဒုကၡသာလွ်င္ စင္စစ္မို ့ မေပ်ာ္နိုင္ၾကပါတကား။
*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****
2 comment:
သမီေတာ္တုိ႔ရဲ့ျမဳိ႕ေလးကုိလာခ်င္မိတယ္ စိတ္၀င္စားစရာမုိ႔
လာခဲ့ေလ..ဂ်က္ တကယ္ အဲ့လိုလုပ္ရတယ္
အထာၾကီးနဲ့ေနတဲ့သူဆိုတာ ၁၅% ေလာက္ေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္
အားလံုးက ေအးေဆးပဲ တန္းတူ စိတ္နဲ့ပဲ ေနၾကတယ္
Post a Comment