ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္၀ါေနသို ့လင္းပါေစ
THAMEETAW THIRD
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Posted on: Tuesday, August 18, 2015

ပထမ ၾကီးပြားေၾကာင္းတရား (၇)ပါး။


ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္ ရွင္အာနႏၵာအား
ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ကို အမွီျပဳ၍ေနေသာ ရဟန္းအားလံုးကို ဓမၼာရံု၌
စုေ၀းေစေလာ့ဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏။  ရွင္အာနႏၵာ မေထရ္သည္
ေ၀းေသာေက်ာင္း၌ ေနေသာရဟန္းတို႕ထံတန္ခိုးရွင္ရဟန္း
တို ့ကိုေစလႊတ္၍၎။ နီးေသာေက်ာင္း၌ေနေသာရဟန္းတို့ထံ
ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္၍၎။  ျမတ္စြာဘုရားသည္ အရွင္တို့၏
စည္းေ၀းျခင္းကို အလိုရွိေတာ္မူ၏ ဟု ေလွ်ာက္ထားကာ ဓမၼာရံု၌
စည္းေ၀းေစျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံေတာ္ေမွာက္ ၀ပ္လ်ိဳး ရွိခိုးကာ
ရဟန္းအားလံုးစုေ၀းမိပါျပီ ၾကြေတာ္မူရန္ အခ်ိန္ကိုသိေတာ္မူပါဘုရား
(ၾကြရန္မွာ ရွင္ေတာ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္အတိုင္းျဖစ္ပါသည္)ဟု
ေလွ်ာက္ထားေလ၏။


ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼာရံုသို့ၾကြေတာ္မူ၍ ခင္းထားအပ္ေသာေနရာ၌
ထိုင္ေတာ္မူလွ်က္………….ဤ ဆိုလတၱံ႕ေသာ  (အပရိဟာနိယ)
ၾကီးပြားေၾကာင္းတရား ခုႏွစ္ပါးကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

(၁)ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ မၾကာမၾကာစည္းေ၀းၾကလွ်က္
အၾကိမ္မ်ားစြာ စည္းေ၀းေနၾကသမွ်ကာလပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ
ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ဆုတ္ယုတ္ရန္ အလွ်င္းမရွိေပ။

(၂) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ အညီအညြတ္စည္းေ၀းကုန္လွ်က္
အညီအညြတ္စည္းေ၀းမွထၾကလွ်က္ သံဃ ကိစၥကိုအညီအညြတ္
ေဆာင္ရြက္ေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ
ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ ဆုတ္ယုတ္ရန္ အလွ်င္းမရွိေပ။

(၃) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ ဘုရားရွင္မပညတ္ခဲ့ေသာအရာကို
 မပညတ္ၾကပဲ ဘုရားရွင္ပညတ္ျပီးေသာအရာကို မပယ္ဖ်က္ပဲ
ဘုရားရွင္ပညတ္ထားသမွ်ေသာ သိကၡာပုဒ္တို ့ကို ေကာင္းစြာ
ေဆာက္တည္၍ က်င့္ေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ
ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ဆုတ္ယုတ္ရန္ အလွ်င္းမရွိေပ။

(၄) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ ရဟန္း၀ါရင့္ကုန္လွ်က္ ရဟန္းသက္
ၾကီးၾကသည့္ သံဃဦးစီး မေထရ္ၾကီး ရဟန္းတို ့ကို အရိုအေသျပဳကုန္လွ်က္
အေလးျပဳကုန္လွ်က္ ျမတ္နိုးကုန္လွ်က္ ပူေဇာ္ကုန္လွ်က္ ထိုမေထရ္ၾကီး
တို ့၏ စကားကိုလည္း နာယူသင့္သည္ဟု ထင္မွတ္လွ်က္ ေနၾကသမွ်
ကာလပတ္လံုး  ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ ဆုတ္ယုတ္ရန္
အလွ်င္းမရွိေပ။

(၅) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တဖန္ ဘ၀သစ္
အက်ိဳးေပးတတ္သည့္တဏွာ၏ အလိုသို ့ မလိုက္ၾကသမွ် ကာလ
ပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ ဆုတ္ယုတ္ရန္
အလွ်င္းမရွိေပ။

(၆) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ ေတာေက်ာင္းတို ့၌ (ေနထိုင္ရန္)
လိုလားေသာစိတ္ရွိေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ
ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ ဆုတ္ယုတ္ရန္အလွ်င္းမရွိေပ။

(၇) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ မေရာက္လာကုန္ေသးေသာ
သီလကို ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကသည့္ သီတင္းသံုးေဖၚတို ့ ေရာက္လာၾကျခင္းငွါ၊
ေရာက္လာကုန္ျပီးေသာ သီလကို ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကသည့္ သီတင္းသံုး
ေဖၚတို ့ ခ်မ္းသာစြာေနၾကရျခင္းငွါ  ကိုယ္စီ ကိုငွ သတိျပဳေနသမွ်
ကာလပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။
ဆုတ္ယုတ္ရန္အလွ်င္းမရွိေပ။

ရဟန္းတို ့….ဤၾကီးပြားေၾကာင္း  (=အပရိဟာနိယ)
တရား ခုႏွစ္ပါးတို ့သည္ ရဟန္းတို ့၌တည္ေနၾက၍ ရဟန္းတို ့
သည္လည္း ဤၾကီးပြားေၾကာင္းတရား ခုႏွစ္ပါးတုိ႕ကို က်င့္သံုး
ေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး  ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ ၾကီးပြားရန္သာ
ရွိေပ၏။ ဆုတ္ယုတ္ရန္အလွ်င္းမရွိေပ။  ….ဟု  ျမတ္စြာဘုရားသည္
မိန္႕ေတာ္မူ၏။
…………………………
(၁)မၾကာမၾကာစည္းေ၀းၾကလွ်င္ကား  ထိုထိုသတင္းစကားကို
ၾကားသိၾကရေသာေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို  ေစလႊတ္ကာ
သိမ္ကိုေျဖာင့္မတ္ေအာင္ျပဳလုပ္ၾကကာ  ဥပုပ္ ပ၀ါရဏာကံ
စသည္တို့ကို ျဖစ္ေစနိုင္ကုန္၏။မိစၦာဇီ၀မႈျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသည့္
ရဟန္းယုတ္မ်ားေပါမ်ားရာ အရပ္၌ အရိယာ သာ၀က ရဟန္းေတာ္တို ့
ကိုေစလႊတ္၍ အရိယ၀ံသ တရားစကားကို ေဟာၾကားေစနိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းယုတ္မ်ားကို ၀ိနည္းဓုရ္ အရွင္ျမတ္မ်ားကိုေစလႊတ္၍ ႏွိပ္ကြပ္
ေစနိုင္ကုန္၏။ ရဟန္းယုတ္တို ့သည္လည္း  ရဟန္းသံဃာသည္
မေမ့မေလ်ာ့ေခ်။  ငါတို ့သည္ အသင္းအပင္းဖြဲ႕ကာ လွည့္လည္ရန္
မစြမ္းနိုင္ၾကကုန္။ ဟု ေျပာဆိုၾကကာ အစုခြဲ၍ ကစဥ့္ကရဲ ေျပးသြား
ၾကရေလကုန္၏။ဤသို ့ျဖတ္လတ္ေသာ္ ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ
သိကၡာ သံုးပါး ၾကီးပြားေလေတာ့၏။

(၂)ၾကံစည္ေဆြးေႏး စည္းေ၀းၾကျပီး ျပဳသင့္သမွ်ကို ျပဳလုပ္ၾကျပီးေနာက္
တေပါင္းတည္း(တျပိဳင္နက္) အစည္းအေ၀းျပဳရာဌါနမွ မထၾကလွ်င္
အညီအညြတ္ အစည္းအေ၀းမွ ထၾကသည္မမည္။ ဤကဲ့သို ့မညီမညြတ္
တခ်ိဳ႕က ထ၍ တခ်ိဳ႕က ခ်န္ေနရစ္ခဲ့ၾကလွ်င္ အလွ်င္လက္ဦးထ၍
သြားၾကေသာ ရဟန္းတို ့၏ စိတ္သႏ ၱာန္၀ယ္  ငါတို ့သည္ အေရးမၾကီးသည့္
အျပင္အပ စကားမွ်ကိုသာ ၾကားခဲ့ရကုန္၏။ ငါတို ့ထလာျပီးေနာက္
ယခုအခါမွ အေရးၾကီးသည့္အဆံုးအျဖတ္စကား ျဖစ္ရစ္ေတာ့မည္ ဟု
စိတ္၀မ္းကြဲျပားဖြယ္ အၾကံမွား အစည္မွား အထင္မွား အျမင္မွား ျဖစ္တတ္သည္။
တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး စည္းေ၀း၍ ျပီးလွ်င္ အားလံုး တညီတညြတ္တည္း
စည္းေ၀းရာဌါန ခန္းမ ေဆာင္မွ ထြက္ၾကထၾကမွသာ အညီအညြတ္
စည္းေ၀းမွ ထၾကသည္မည္၏။

(၃)တရားႏွင့္မညီေသာ ကတိက၀တ္ အသစ္ကိုေသာ္၎၊
သိကၡာပုဒ္ အသစ္ကိုေသာ္၎။ ထားၾကဖြဲ႕ၾကလွ်င္ ဘုရားရွင္
မပညတ္ခဲ့ေသာအရာကို ပညတ္ၾကသည္မည္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူျပီးေနာက္ အႏွစ္တစ္ရာ
ေျမာက္၀ယ္ ေ၀သာလီျပည္သား ၀ဇၨီပုတၱက ရဟန္းမ်ားကဲ့သို ့
ဘုရားရွင္၏ ပညတ္ခ်က္သိကၡာပုဒ္ကို ပယ္ဖ်က္ကာ အဓမၼ ၀တၳဳ
၁၀- ပါးကိုျပျခင္း စသည့္အမႈ ျပဳလုပ္ၾကလွ်င္ ဘုရားရွင္ပညတ္ျပီးေသာ
အရာကို ပယ္ဖ်က္ၾကသည္မည္၏။

(၄)သံဃဦးစီး မေထရ္ၾကီး ရဟန္းတို ့ကို အရိုအေသမႈ စသည္
ျပဳၾက၍ ထိုမေထရ္ၾကီးတို ့ထံ အဆံုးအမ ခံယူရန္ တေန့လွ်င္
၂-ၾကိမ္ ၃-ၾကိမ္ ဆည္းကပ္ၾကေသာရဟန္းတို ့အား ထိုမေထရ္ၾကီး
တို ့သည္ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒကို ေပးၾကကုန္၏။ ဆရာစဥ္ဆက္
ဆင္းသက္လာေသာ တရားစကားကိုေဟာၾကားၾကကုန္၏။ အႏွစ္
သာရျဖစ္ေသာ လက္ဆုပ္တရားမ်ားကိုလည္း သင္ၾကား၍ ေပးၾက
ကုန္၏။ ဓုတင္ တစ္ဆယ့္သံုးပါး ကထာ၀တၳဳ ဆယ္ပါးတို ့ျဖင့္ ကံျမစ္
ၾကကုန္၏။ ထိုရဟန္းတို ့သည္ ထိုမေထရ္ၾကီးတို ့၏  အဆံုးအမ
ၾသ၀ါဒ၌ တည္ၾက၍  သီလ အစရွိေသာဂုဏ္ေက်းဇူးတို ့ျဖင့္
ၾကီးပြားၾကကုန္လွ်က္ အရိယ ဖိုလ္တည္းဟူေသာ ရဟန္းျပဳရ
က်ိဳးသို ့ ေရာက္ဆိုက္ၾကရကုန္၏။

(၅)ပစၥည္းေလးပါး ရလိုမႈေၾကာင့္ ဒါယကာတို ့ေနာက္သို ့ ဖ၀ါးေျခထပ္
လိုက္ပါလွ်င္  ထိုရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ သီလ စေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို ့
ဆုတ္ယုတ္ၾကကုန္၏။ ထိုသို ့တဏွာ၏ အလိုသို ့ မလိုက္ပါၾကလွ်င္
သီလ စေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ပြားတိုးစည္ပင္ကုန္၏။

(၆)ေတာေက်ာင္းမ်ား၌ ေနထိုင္ရန္ လိုလားေတာင့္တမႈ ရွိရမည္ဟု
ဆိုလိုသည္။ ျမိဳ႕ရြာႏွင့္ နီးကပ္ေသာ ေက်ာင္းမ်ား၌ စ်ာန္ကို၀င္စား၍
ေနေသာ္လည္း ထိုစ်ာန္မွ ထလွ်င္  မိန္းမသံ  ေယာက်္ားသံ ကေလးသံ
စသည္ကိုၾကားေနရ၏။ ယင္းသို ့ၾကားေနရျခင္းေၾကာင့္ ထိုရဟန္း၏
အဖို ့ရာ  ရရွိျပီးေသာ ေလာကီ စ်ာန္တရားမ်ားသည္ ေလ်ာက်ပ်က္စီး
ဆံုးရံႈးေလ၏။ ဤသို့လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ျမိဳ႕ရြာနီးေသာ
ေက်ာင္း၌ စ်ာန္၀င္စား၍ ေနေသာ ရဟန္းထက္  ေတာေက်ာင္း၀ယ္
အိပ္၍ ေနေသာ ရဟန္းကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူ၏။

(၇) သီလကို ခ်စ္ျမတ္နိုးေသာ အရွင္သူျမတ္တို ့ မိမိတို ့ ေက်ာင္းတိုက္သို ့
လာေရာက္မႈကို အလိုမရွိၾကေသာ္  ထိုေက်ာင္းတိုက္သည္ အျခားလဇၨီ
ရဟန္းတို ့၏  မေနထိုင္ရာသာျဖစ္ေလ၏။ ထိုအခါ ေက်ာင္းေနအာ၀ါသိက
ရဟန္းတို ့သည္လဇၨီသီလ၀န္ အရွင္မြန္ အရွင္ျမတ္တို ့ကို ဖူးေျမာ္ခြင့္မရၾက
ကုန္ရကား မိမိတို ့၏ ယံုမွားသံသယကို ပယ္ေဖ်ာက္နိုင္မႈကို၎။
ကိုယ့္က်င့္သိကၡာကို သင္ၾကားျပသေပးမည့္ ဆရာေကာင္းကို၎။
ခ်ိဳျမိန္ေသာ တရားစကား နာၾကားရျခင္းကို၎။ အလွ်င္းပင္ မရၾကေတာ့ကုန္။
ထိုေက်ာင္းေန အာ၀ါသိက ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ မသင္ၾကားရေသးေသာတရားကို
သင္ၾကားရမႈ၊ သင္ၾကားျပီးေသာ တရားကို ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္မႈ ဟူ၍
အလွ်င္းပင္ မရွိေတာ့ရကား  သီလ စေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို ့သည္
တေန့တျခား ေလ်ာ့ပါး ဆုတ္ယုတ္ေလကုန္၏။

သီတင္းသံုးေဖၚ  လဇၨီရဟန္းေကာင္းတို ့မိမိတို ့ေက်ာင္းသို ့
လာေရာက္ျခင္းကို အလိုရွိၾက ေတာင့္တၾကေသာ  ေက်ာင္းေန
အာ၀ါသိက  ရဟန္းတို ့သည္ကား သဒၶါတရား ၾကီးမားသူမ်ား
ရတနာသံုးပါး၌ ၾကည္ညိုသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ အာဂႏၱဳက ရဟန္းသည္
၀ိနည္းဓိုရ္ ရဟန္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ထိုရဟန္း၏ အထံ၌ ၀ိနည္းကို သင္ၾကား
သရဇၥ်ာယ္ၾကကုန္၏။ သုတၱန္ေဆာင္ရဟန္းစသည္ျဖစ္လွ်င္လည္း
ထိုထိုတရားစုကိုလည္း သင္ၾကားသရဇၥ်ာယ္ၾကကုန္၏။ အာဂႏၱဳ
လဇၨီရဟန္းေကာင္းတို ့၏ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒတို ့၌တည္ၾက၍ပဋိသမၻိဒါဥာဏ္
ေလးပါးတို႕ႏွင့္တကြ အရဟတၱဖိုလ္သို့ ေရာက္ၾကကုန္၏။ ထိုသို့ျဖတ္လတ္
ေသာ္ ထိုရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ သီလစေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးတရားတို ့ တိုးတက္
ၾကီးပြားျခင္းသာလွ်င္ျဖစ္ေလေတာ့၏။

(မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေရးသားစီရင္ေတာ္မူေသာ
မဟာဗုဒၶ၀င္ ပဥၥမတြဲ စာမ်က္နွာ-၂၂၁)


*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****

2 comment:

စံပယ္ခ်ိဳ said...


(၂) ရဟန္းတို ့…ရဟန္းတို့သည္ အညီအညြတ္စည္းေ၀းကုန္လွ်က္
အညီအညြတ္စည္းေ၀းမွထၾကလွ်က္ သံဃ ကိစၥကိုအညီအညြတ္
ေဆာင္ရြက္ေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ
ၾကီးပြားရန္သာရွိေပ၏။ ဆုတ္ယုတ္ရန္ အလွ်င္းမရွိေပ။
၅)ပစၥည္းေလးပါး ရလိုမႈေၾကာင့္ ဒါယကာတို ့ေနာက္သို ့ ဖ၀ါးေျခထပ္
လိုက္ပါလွ်င္ ထိုရဟန္းတို ့အဖို ့ရာ သီလ စေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို ့
ဆုတ္ယုတ္ၾကကုန္၏။ ထိုသို ့တဏွာ၏ အလိုသို ့ မလိုက္ပါၾကလွ်င္
သီလ စေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ပြားတိုးစည္ပင္ကုန္၏။
သိထားသင္႔တာေလးေနာ္...........................စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဖတ္ခဲ႔တယ္သမီးေတာ္ေရ။

3rdthameetaw said...

ေက်းဇူးပါ ဂ်က္ေရ