ပရိယတ္သမားႏွင့္ ပဋိပတ္သမား
သာ၀တၳိမွာ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ ဘုရားတရားေတာ္ကို နာရ၍
သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ေရာက္လာၾက၏။ တစ္ပါးက ေတာထဲသို႕ ၀င္၍
၀ိပႆနာ အားထုတ္ေတာ့သည္။
က်န္တစ္ပါးကမူ စာေပသင္ၾကားပို႕ခ်မႈဆိုတဲ့ ပရိယတ္သည္
သာသနာေတာ္၏ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ျဖစ္၏။ သူမရွိလွ်င္ သာသနာ
ကြယ္မည္။ အရင္းအျမစ္ျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ဂႏ ၱဓူရဆိုတဲ့ ပရိယတ္
တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္မည္ ဟု ဆိုကာ ပိဋကတ္ေတြကိုသင္ယူ
သည္။
အစဥ္အတိုင္း သင္ယူ ေလ့က်က္လာခဲ့ရာ တိပိဋကဓရ(ပိဋကတ္
သံုးပံုေဆာင္) ပုဂိၢိဳလ္ၾကီးအထိျဖစ္လာ၏။ ရံဖန္ ရံခါ ဓမၼကထိကလည္း
လုပ္ပါသည္။ ရဟန္းတပည့္ ငါးရာ ငါးရာခန္႕အား စာေပပို႕ခ်၍ေန၏။
ေတာထဲသို႕ ၀င္၍ ၀ိပႆနာ ဓူရဆိုတဲ့ ပဋိပတ္ အလုပ္ကို အားထုတ္ေသာ
ရဟန္းသည္ ပဋိသမ ၻိဒါႏွင့္တကြ အရဟတၱဖိုလ္သို႕ ေရာက္ေလ၏။
ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ေတာထဲသို႕ ေရာက္လာၾကေသာ ရဟန္း
တို႕သည္ ရဟန္းကိစၥျပီးၾက၏။ထို႕ေနာက္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႕
ဘုရားဖူးရန္ ျပန္ၾကေသာအခါ မွာလိုက္သည္။
“ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းဖူးၾက။ အသီတိ သာ၀ကတို႕ကိုလဲ ဖူးၾက။
ငါ့သူငယ္ခ်င္းၾကီးကိုလည္း ငါက
ရွိခိုးလိုက္ပါတယ္လို႕ ေလွ်ာက္ၾက”
မွာလိုက္သည့္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ၾကေသာအခါ တပည့္ေတာ္တို႕ ဆရာက
အရွင္ဘုရားကိုရွိခိုးလိုက္ပါတယ္။ ဟု တစ္ပါးျပီး တစ္ပါး ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ထိုစကားရပ္တြင္ တစ္ပည့္ေတာ္တို႕ဆရာ တပည့္ေတာ္တို႕ ဆရာ ဆိုေသာ
စကားလံုးကို သူနားၾကားျပင္းကတ္၏။
“ ဘာဆရာတဲ့လဲ။ ဘာတတ္လို႕လဲ၊ ဘာပို့ခ်နိုင္လို႕လဲ၊ နိကာယ္ငါးရပ္
ထဲက ဘယ္နိကာယ္ ဘယ္သုတ္ေတာ္ကို သူရသတဲ့လဲ၊ ပိဋကတ္ သံုးပံု
ထဲကေရာ ဘယ္အပံုနားလည္လို႕လဲ၊ စာ ၄ ေၾကာင္းမွ်သာရွိတဲ့ ဂါထာေလး
တစ္ပုဒ္ေတာင္ နားမလည္တဲ့သူ၊ အလကား”
ဟူ၍ စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္ေနမိပါသတဲ့။
ထို႕ျပင္လည္း ရဟန္း၀တ္ျပီးကတည္းက ေတာထဲ၀င္၊ ပံသုကူသဃၤန္း
အႏြမ္းအစုတ္ၾကီးနဲ႕ သပိတ္ေဟာင္းၾကီး လြယ္ေနတဲ့သူ၊ ဘာသင္ခ်ိန္
ရွိလို႕လဲ၊ ဒီအထဲက တပည့္ပရိတ္သတ္ေတြေမြးေသးတယ္။ ထြီ..
ေတြ႕တဲ့အခါက်မွ ပိဋကတ္ေတြေမး ေမး ျပီး ႏွိပ္စက္လိုက္ရအံုးမယ္”
ဟု ေတးထားပါသတဲ့။
ထို႕ေနာက္ မၾကာခင္ပင္ ေတာေနရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွိေတာ္
မူရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္သို႕ ေရာက္လာ၏။ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္
အသီတိ သာ၀ကတို႕ကို ဖူးျပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္းၾကီးရွိေသာ
ေက်ာင္းသို႕ တည္းခိုရန္ သြားေလသည္။
သူငယ္ခ်င္းၾကီးက “ အခြင့္ေကာင္းေတာ့ ဆိုက္လာျပီ၊ ပိဋကတ္ အေမး
ပုစ ၦာေတြနဲ႕ ေမး ေမးျပီးေတာ့ ႏွိပ္စက္လိုက္အံုးမယ္။” ဟု ၾကံကာ
အသင့္ဟန္ျပင္ေနပါေလသတဲ့။
ထိုအေျခအေနကို ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္မူ၍ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာ၏။
ျမတ္စြာဘုရားကပင္ စတင္ျပီး ျမိဳ႕ေနပရိယတ္ကိုယ္ေတာ္အား ပထမစ်ာန္
ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမး၏။ မေျဖနိုင္၊ ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္။ စတုတၳစ်ာန္
တို႕၌လည္း မေျဖနိုင္၊ဤနည္းအားျဖင့္ သမာပတ္ ရွစ္ပါးလံုးတို႕၌ပင္ မေျဖနိုင္။
ထို႕ေနာက္ ေတာေန ပဋိပတ္ကိုယ္ေတာ္အား လွည့္၍ေမးေတာ္မူ၏။
ေမးတိုင္းေမးတိုင္းေျဖဆိုနိုင္ေလသည္။
တဖန္ျမိဳ႕ေန ပရိယတ္ ကိုယ္ေတာ္အား ေသာတာပတၱိမဂ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေမးျပန္၏၊မေျဖနိုင္၊ သကဒါဂါမိမဂ္၊ အနာဂါမိမဂ္ တို႕၌လည္း မေျဖနိုင္။
ထို႕ေနာက္ေတာေနရဟန္းကိုလွည့္၍ ေမးေသာအခါတြင္ကား ေမးတိုင္း
ေမးတိုင္း ေျဖဆိုနိုင္ေလသည္။ ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားက “သာဓု သာဓု
သာဓု” ဟူ၍ သံုးၾကိမ္ေခၚကာ ေကာင္းခ်ီးေပးေလသည္။
ဤသို႕ျပဳလုပ္သည္ကို ျမိဳ႕ေနကိုယ္ေတာ္၏ တပည့္မ်ားက မေက်နပ္ၾက။
ကဲ့ရဲ႕ၾက မဲ့ရြဲ႕ၾကသည္။
ဤသို႕ အေျခအေန ျဖစ္လာေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားက “ ေအး သင္တို႕
ဆရာက ငါဘုရားရဲ႕ သာသနာမွာ အခစား အငွား ႏြားေ်ာင္းသားနဲ႕တူတယ္
ေဟာဒီ ေတာေနရဟန္း ငါ့သားေတာ္ၾကီးကေတာ့ ကိုယ္ၾကိဳက္သလို ႏြားနို႕
အရသာငါးမ်ိဳးတို႕ကို စားသံုးနိုင္ေသာ ႏြားပိုင္ရွင္ၾကီးနဲ႕တူတယ္။” ဟူ၍
မိန္႕ေတာ္မူသတည္း။
**မွတ္ခ်က္။ ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကိး၏
အာေဘာဂ အလို
ဆႏၵေတာ္မွာ ဤသို႕ျဖစ္ပါသတတ္။ရဟန္းကိစၥျပီးစီးေနေသာ
ေတာေနရဟန္းကို ပုထုဇဥ္မွ်သာျဖစ္ေသးတဲ့ ျမိဳ႕ေနရဟန္းက
ေမးခြန္းပုစ ၦာေတြ ေမးေမးျပီး ႏွိပ္စက္ေနလွ်င္ သူသည္ပင္ အ၀ီ
စိ ဆင္းရေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႕မဆင္းရေအာင္ သူကို ငဲ့ညွာေသာ
အားျဖင့္ ဤသို႕ ၾကား၀င္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟူ၏။
ထို႕ျပင္ ျမိဳ႕ေနရဟန္းက ပိဋကတ္သံုးသြယ္ နိကာယ္ငါးရပ္
တဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ကၽြမ္းေနသည္မွာ သူ႕ကိုယ္သူ ပညာတတ္
ဟု ထင္ေနမိ၏။ အမွန္မွာ သညာျဖင့္ မွတ္သားထားျခင္းျဖစ္၍
သညာတတ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။ ေတာေနရဟန္းကား ထိုးေဖာက္
သိနိုင္စြမ္းေသာ ၀ိပႆနာ မဂ္ပညာတို႕ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ
အျပည့္အ၀ အစံုအလင္သိထားျပီး ျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင္ ပညာတတ္
ျဖစ္သည္။ ဤသို႕လည္းခြဲျခားနားလည္ေစလိုသည္ ဟူ၏။
တစ္ဖန္ ပိဋကတ္သံုးသြယ္ နိကာယ္ငါးရပ္တို႕ကို မတတ္ရ
မသင္ရ မေဆာင္ရ ဟု မဆိုလို၊တတ္ေျမာက္ေအာင္သင္ၾကားပါ။
မွတ္သားပါ။ ေဆာင္ရြက္ပါ။ ေပ်ာက္ပ်က္ မကုန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္း
ေစာင့္ေရွာက္ပါ။
သို႕ရာတြင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ ႏြားေက်ာင္းသား
ဘ၀ျဖင့္ခ်ည္း ေက်နပ္မေနပါနဲ႕၊ ႏြားနို႕ေသာက္ရသည့္ ပိုင္ရွင္ၾကီး
ျဖစ္သည္အထိ တက္လွမ္းပါဦး ဟု ဆိုလိုေတာ္မူပါသတတ္။**
(မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး တစ္ဘ၀ သာသနာမွ)
*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****
0 comment:
Post a Comment