ေသျခင္းတရား႐ွိတယ္ေနာ္
ေမ့ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။
ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္က မေမ့မေလ်ာ့ ေကာင္းေသာသတိနဲ႔
ေနရစ္ၾကပါလို႔ မွာေတာ္မူခဲ့တယ္။
က်မတို႔တေတြဟာ ဘုရားကိုကိုးကြယ္ေနၾကေပမယ့္
ဘုရားစကားနားေထာင္ဖို႔ေတာ့ ေမ့ေနတတ္ၾကပါတယ္။
မေန႔က မနက္ခင္းပိုင္းမွာ အာေပါဓာတ္ေဖာက္ျပန္လို႔
႐ွိသမွ်ခြန္အားေတြ ဆုတ္ယုတ္သြားသလို
လူျဖင့္ေတာ္ေတာ္ကိုနႈန္းခ်ိသြားတာပဲ။
အလုပ္ကပစ္ထားလို႔လည္းမျဖစ္ေတာ့ သြားရတာေပါ့ေလ။
ညပိုင္းက်ျပန္ေတာ့ ေတေဇာဓာတ္ကေဖာက္ျပန္ပါေရာလား
ေခါင္းတျခမ္းလံုး ကိုက္တာ က်ဥ္ေနေအာင္ခံရတယ္။
ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္တာကို အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။
.
ခႏၶာႀကီးက ေဖာက္ျပန္ေနလိုက္တာေလ။
ခႏၶာက ေဖာက္ျပန္ၿပီး ႏွိပ္စက္တာက တစ္မ်ိဳး။
အဆိုး ေလာကဓံက ႏွိပ္စက္တာက တစ္မ်ိဳး။
ဘုရားတရားေတြေလ့လာက်င့္ၾကံေနတာပဲ
ေလာကဓံၾကံဳလည္း သီးခံေပါ့လို႔ေျပာၾကလိမ့္မယ္။
ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ။
ေသာတာပန္အရိယာေတာင္ ေလာကဓံကို သီးမခံႏိုင္ေသးပါဘူး။
သကဒါဂါမ္ဆိုရင္ အဆိုးေလာကဓံကို နည္းနည္းေတာ့သီးခံႏိုင္တယ္တဲ့။
အေကာင္းေလာကဓံကိုေတာ့ သီးမခံႏိုင္ေသးပဲ မက္ေမာတုန္းပဲ။
အနာဂါမ္အရိယာက အဆိုးေလာကဓံကို အႂကြင္းမဲ့သီးခံႏိုင္ေပမယ့္
အေကာင္းေလာကဓံကိုေတာ့ သီးမခံႏိုင္ေသးဘူးတဲ့။
ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ့မွသာ အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံႏွစ္ခုလံုးကို
သီးခံႏိုင္ပါတယ္တဲ့။
.
မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြဟာ ေလာကဓံခံရတယ္ဆိုတာကို
ဆိုးတာကမွ ခံရတယ္ထင္ၾကတယ္။
ေကာင္းတဲ့ေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳလို႔ သာယာမက္ေမာ ခံစားတာကို
ေလာကဓံ ခံရတယ္လို႔မထင္ၾကဘူး။
ေလာကဓံမခံရတဲ့ ပုဂိၢိဳလ္ဆိုတာ ဥေပကၡာစိတ္မ်ိဳး႐ွိမွ သီးခံႏိုင္တာပါ။
ဥေပကၡာဆိုတာ ေလာဘ ေဒါသ ဟူသမွ်တို႔၌ ဆုတ္နစ္တက္ႂကြ
မ႐ွိရပဲ အညီအမွ်ထားျခင္းကို ဥေပကၡာလို႔ ေျပာတာပါ။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အဆင္မေျပလို႔ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၿပီး
မေျပာမဆိုေနတာကို ဥေပကၡာလို႔ ေခၚတာက လူၿပိန္းအသိနဲ႔
ေခၚတာပါ။ တကယ့္ျဗဟၼာစိုရ္တရားေလးပါးထဲက ဥေပကၡာကေတာ့
သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္နဲ႔ က်င့္သံုးတဲ့ဥေပကၡာပဲျဖစ္ပါတယ္။
.
အဆိုးေလာကဓံနဲ႔ၾကံဳရတဲ့အခါ သီးမခံႏိုင္ ရင္မဆိုင္ႏိုင္ေတာ့
ေသရင္ၿပီးေရာလို႔ ေတြးတတ္ၾကတယ္။ ဒါက ေသျခင္းတရားကို
အသိဥာဏ္နဲ႔ ေအာင့္ေမ့ျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အခက္အခဲကို ေဒါသျဖစ္ၿပီး
အခက္အခဲကေနလြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့ တဏွာနဲ႔ေတာင့္တျခင္းသာ
ျဖစ္ပါတယ္။အဆိုးေလာကဓံနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါေဒါသျဖစ္တယ္
ၿပီးေတာ့ အေကာင္းေလာကဓံကိုေတာင့္တမႈေလာဘလည္း
ျဖစ္တယ္။ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခက္အခဲထက္ ေသတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႔
ေတာင့္တတာကိုက တဏွာပါပဲ။
.
ပုထုဇဥ္ထက္ေတာ့ ေသာတာပန္က ေလာကဓံကိုခံရတဲ့အခါ
ေဝဒနာနဲ႔ ငါနဲ႔ ကဲြတာေပါ့။ ခံစားရတာကို ခံစားရမွန္းသိတယ္။
ငါ့က်မွျဖစ္ရတယ္လို႔ မယူပါဘူးတဲ့။ပုထုဇဥ္ကေတာ့ ငါနဲ႔တြဲၿပီး
ခံစားတတ္ၾကတယ္။
.
.ေသျခင္းတရားကို အသိဥာဏ္နဲ႔ေအာင့္ေမ့တတ္မွ ပညာအရာ
ေရာက္ပါတယ္။အခက္အခဲကလြတ္ေျမာက္လိုမႈနဲ႔ေအာင့္ေမ့ျခင္းက
ကိေလသာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင့္ေမ့တတ္ပံုျခင္းေတာ့ ျခားနားတာေပါ့။
.အေကာင္းေလာကဓံနဲ႔ၾကံဳေနတဲ့သူကလည္း ႏွစ္သက္ဖြယ္အာရံုေလးကိုတပ္မက္စြဲလန္းၿပီး
ေသျခင္းတရားကိုေမ့ေနတတ္တယ္။ဒီလိုအခ်ိန္မွာဘယ္သူမွ
မေသခ်င္ဘူးေလ။ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းေျပာရင္
စိတ္ဆိုးတာေပါ့။ ေအာင့္ေမ့ဖို႔မ်ားေနေနသာသာ။
ေျပာတဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေနေနသာသာ
ရန္သူလို႔ကိုျမင္ေတာ့တာပဲ။
.
တကယ္ေတာ့ ေသျခင္းတရား႐ွိတယ္လို႔ ေအာင့္ေမ့လိုက္ျခင္းဟာ
ဘုရားဥာဏ္ ကိန္းျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
ဘုရား႐ွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က သခၤါရတရားမွန္သမွ် မျမဲဘူးလို႔ပဲ
ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ေၾကာင့္
ရေနတဲ့ အက်ိဳးတရား ခႏၶာဟာ မျမဲဘူးလို႔
သိလိုက္ျခင္းဟာ ဘုရားဥာဏ္ ကိန္းျခင္းလည္းျဖစ္တယ္
ဘုရား႐ွင္ကို ဥာဏ္နဲ႔ပူေဇာ္ျခင္းလည္းျဖစ္တယ္။
သတၱဝါေတြ ေသျခင္းဆင္းရဲကလြတ္ေအာင္
မေသရာနိဗၺာန္ကို ပုိ႔ေပးခ်င္လို႔လည္း ေလးသေခၤ်နဲ႔
ကမၻာတစ္သိန္းတိုင္ေအာင္ ပါရမီေတြျဖည့္က်င့္ခဲ့ရတယ္။
ေသျခင္းဆင္းရဲက လြတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ
ပါရမီေတြျဖည့္က်င့္ခဲ့ရတဲ့ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ကို
ၾကည္ညိဳတယ္ ျမတ္ႏိုးတယ္ ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္
အေသလြတ္ရာနိဗၺာန္ကိုေရာက္ေအာင္ ဝိပႆနာအလုပ္ကို
အားထုတ္ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဝိပႆနာအလုပ္လုပ္တယ္
ဆိုတာ အေသလြတ္ေအာင္ႀကိဳးစားျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ိဝိပႆနာအလုပ္ကိုမလုပ္ေသးတာဟာ ေသျခင္းတရားကို
ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေသျခင္းတရားကို
ေမ့ေနျခင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူတို႔
မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယံုၾကည္ရင္
ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အေသလြတ္ရာနိဗၺာန္ကို
ေရာက္ေအာင္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာပါ။
ဘုရားစကားကိုနားေထာင္မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္စစ္စစ္
ျဖစ္ပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို သတိရၿပီးရင္
ေသျခင္းတရားကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရမွာကိုလည္း
မေမ့သင့္ပါဘူး။
ေသျခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ က်မတို႔အားလံုး
အခ်ိန္ရသေလာက္ကေလး ႀကိဳးစားၿပီး
အေသမဦးမွီ ဥာဏ္ဦးေအာင္
ျပင္ဆင္ၾကရေအာင္လား႐ွင္။
*****တတိယေျမာက္သမီးေတာ္*****
0 comment:
Post a Comment